Sprawy sądowe emerytów, końca nie widać

Drodzy Państwo

            Sądy Pracy i Ubezpieczeń Społecznych mają tysiące spraw do rozpoznania, spraw naprawdę ważnych i trudnych, których nie daje się rozwiązać decyzjami organu rentowego.

 Oczywiście, nasze sprawy emerytalne też są ważne, dla nas najważniejsze, ale proste do rozwiązania. Tym bardziej, że prawdopodobnie zaledwie połowa beneficjentów wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2019 r. złożyła odpowiednie wnioski do ZUS.

A jednak to my, głównie emerytki rocznik 1953, w ostatnim półroczu mamy setki spraw w sądach obu instancji, zabierając miejsce i czas pracownikom, rencistom, emerytom.

            Wygląda na to, że zarówno organ rentowy, jak i sądy, generują ogromną ilość spraw sądowych.

Czemu to ma służyć? Obawiam się, że wyłącznie pokazaniu, jak wielka jest ilość spraw sądowych, jak bardzo zajęte są sądy obu instancji, jak bardzo sądy „zawalone” są pracą.

Sprawami emerytek rocznik 53, ale też kobiet z roczników wcześniejszych, czy nauczycieli, można wytłumaczyć wiele problemów nurtujących od wielu lat sądownictwo, a na pewno choćby przewlekłość spraw.

            Sprawa wykonania wyroku Trybunału Konstytucyjnego dla emerytek „przedawnionych” była i jest bardzo prosta. ZUS zatrudnia setki prawników, którzy doskonale wiedzieli od samego początku, że nie da się uniknąć ponownego ustalenia emerytury osobom, których bezpośrednio dotyczy wyrok TK. Dlaczego zatem organ rentowy odmawiał i odmawia nam wykonania obliczenia emerytury z pominięciem niekonstytucyjnego przepisu? Czy liczył, że emerytki, słabe w znajomości prawa emerytalnego, nie będą się odwoływały do sądów i z pokorą przyjmą odmowne decyzje Instytucji Zaufania Publicznego, za jaką uważa się ZUS?

Czy liczył na zaoszczędzenie pieniędzy, niewypłaconych pokrzywdzonym emerytom? Po części się to pewnie udało, póki co. Projekty ustaw, senacki i rządowy zawierają wypłatę wyrównania świadczeń i trzeba będzie wypłacić te pieniądze i to od daty, od której przysługiwałaby wypłata emerytury powszechnej. Do tego może dojdą odsetki za zwłokę w wypłacie.

          Obecnie większość sądów okręgowych przekazuje do ZUS sprawy obliczenia emerytur bez odliczania pobranych wcześniej świadczeń, uzasadniając, bardzo obszernie, konieczność zastosowania art. 114 ustawy emerytalnej. A ZUS nadal odmawia takiego obliczenia emerytury argumentując to brakiem przesłanek do zastosowania ustawy emerytalnej. Emerytki ponownie muszą odwoływać się do sądów okręgowych, a potem już tylko do sądów apelacyjnych. To jest i śmieszne i straszne zarazem.

Sprawy sądowe, w których ostatnio uczestniczyłam, to przedstawienia sądowe, żeby nie powiedzieć, cyrk.

         Sąd Okręgowy to kilka minut rozprawy i oddalenie odwołania. Czy sędzia zapoznał się na tyle dokładnie z rozpatrywaną sprawą, że nawet nie uznał za konieczne wysłuchanie stron? Czy tak dobrze znał rozpatrywany problem, że nie potrzebował żadnych informacji od skarżącej emerytki? Czy w wydaniu wyroku był niezawisły i niezależny? Od kogo?

        Sąd Apelacyjny to było zwykłe przedstawienie. Według mojego odczucia, wyrok znany był przed rozprawą. Nieistotne były moje argumenty, powołanie się na dowody. Ot, powiedziałam, co miałam do powiedzenia, sędziowie, jednak, to muszę przyznać, wysłuchali, i nic poza tym. Było wiadomo, jaki będzie wyrok. Oddalony wniosek o uchylenie decyzji o przyznaniu emerytury powszechnej, nawet nie był uzasadniony, i zobowiązanie organu rentowego do rozpoznania sprawy w trybie art. 114 ustawy emerytalnej.

Oczywiście, złożyłam wniosek o dostarczenie wyroku z uzasadnieniem. Znam już uzasadnienia Apelacji Białostockiej. Czy ja otrzymam inne? Nie sądzę, mimo, iż poruszyłam wiele spraw. Zapewne dostanę uzasadnienie podobne, jak otrzymały moje koleżanki z regionu. I zapewne będą w nim zawarte te wszystkie argumenty, których ja użyłam w swoich pismach procesowych.

Czy Apelacja Białostocka ma określoną linię orzeczniczą w sprawie emerytek „przedawnionych”?Wygląda na to, że tak. I nieważne, czy apelacja będzie napisana na 2, czy 10 stronach, czy skarżąca emerytka będzie na rozprawie, czy też nie, wyrok zapewne będzie wiadomy. 

Strata czasu, fatygi, pieniędzy, do tego niepotrzebny stres, godziny ślęczenia nad przepisami emerytalnymi, układaniu pism sądowych. Szkoda także pieniędzy z naszych podatków na takie sądy. Smutne to wszystko.

           Są, oczywiście, także inni sędziowie, którzy rzetelnie rozpatrują nasze sprawy emeryckie, ale ich wyroki odbijają się od betonowej ściany ZUS. I są emerytki, które mają inne odczucia, niż ja, po rozprawach sądowych.

Powtórzę raz jeszcze, sądy obu instancji zajmują się sprawami, które powinien rozwiązać od razu, po ogłoszeniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego w sprawie P 20/16, organ rentowy, i to obligatoryjnie, dla wszystkich pokrzywdzonych emerytek z rocznika 53, jako wskazanych w wyroku TK.

Oczywiście, nawet, gdyby organ rentowy zachował się „jak należy” i stanął na wysokości zadania wykonując wyrok TK, wiele emerytek złożyłoby odwołania do sądów, jednak to nie byłyby tak masowe sprawy.

            Jestem pewna, że zdecydowana większość emerytek 53 uważa, iż wszystkim, pokrzywdzonym zastosowaniem art. 25 ust. 1b ustawy emerytalnej z dnia 11 maja 2012 r. do obliczenia emerytury powszechnej emerytom, należy się wyrównanie krzywd. I to zarówno emerytom z roczników wcześniejszych, jak i póżniejszych, niż emeryci z rocznika 53.

               Jednakże, w świetle wszystkich okoliczności, jak i projektów ustawy „naprawczej”, nie ma dzisiaj możliwości wspólnego występowania w interesie wszystkich grup pokrzywdzonych emerytów. Niestety, nie ma szans na wprowadzenie od razu wszystkich naszych postulatów do ustawy. Emeryci z różnych grup pokrzywdzonych walczą o różne sprawy.

Sprawa przedawnienia decyzji o przyznaniu emerytury powszechnej przestanie istnieć, czy to po rozprawach sądowych, czy po uchwaleniu ustawy „naprawczej”. Dla większości emerytek 53 w niczym nie zmieni to obecnej sytuacji, nadal pozostaną na emeryturach wcześniejszych.

Emerytki z roczników wcześniejszych, urodzonych w latach 1949 – 1952, nie mogą się przebić się ze swoimi racjami potraktowania ich jak kobiet z rocznika 53.

Jeszcze trudniejsza jest walka emerytów z roczników późniejszych, niż z 53 roku, chociaż i wobec ich emerytur zastosowano niekonstytucyjny przepis.

            Jak wynika z dzisiejszej sytuacji, nadal nie ma satysfakcjonujących rozwiązań dla emerytów, którym do obliczenia emerytury zastosowano niekonstytucyjny przepis. Tak, ze końca naszych spraw sądowych nie widać.