5 października 2016

Nowa petycja w sejmie

Drodzy Państwo

               Wracam z radością po ponad trzymiesięcznej nieobecności na blogu. Przez ten okres nie miałam możliwości korzystania z komputera. Teraz nadrabiam wszystkie zaległości w sprawach emeryckich. Nazbierało się dużo tych spraw.

            Nasze petycje ( tzw. Petycje kobiet 53), złożone do Sejmu, oczekują na rozpatrzenie.  W Senacie omawiana jest petycja w sprawie zmiany lub usunięcia art. 25 u. 1b ( o tym troszkę później).

           Dzisiaj bardzo pilna stała się sprawa odszkodowania za przymusową rezygnację z etatu i „wybór emerytury”. Niedawno Senat praktycznie odrzucił petycję Pani Ewy, zastępując ustawowe odszkodowania za zwolnienie z pracy zwrotem kosztów sądowych. Senat    odrzucił projekt ustawy o zwrocie kosztów sądowych i zakończył postępowanie w tej sprawie

          Nasza koleżanka, Pani Henryka, złożyła niecały miesiąc temu petycję do Sejmu w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej o przyznanie odszkodowania za przymusowe odejście z pracy na emeryturę. Kilka osób zainteresowanych sprawą Pani Henia już zawiadomiła o petycji.
 Wszyscy, których dotyczy sprawa odszkodowania, powinni jak najszybciej wysłać do Sejmu taką petycję. Na pewno petycje wielokrotne mają większą siłę niż pojedyncze pismo. Bardzo proszę i serdecznie namawiam wszystkich zainteresowanych odszkodowaniem o wysyłanie petycji do Sejmu.
Przyjęcie petycji ogłoszono już na stronie sejmowej i nadano jej bieg, skierowano do Komisji do Spraw Petycji.

Petycja otrzymała sygnaturę BKSP-145-117/16

Treść petycji w formacie PDF można odnaleźć pod linkiem


Można wysłać swoją petycję z taką samą treścią lub napisać ją po swojemu. I jak najszybciej wysłać do Sejmu, na adres:

Kancelaria Sejmu
Komisja do Spraw Petycji
ul. Wiejska 4/6/8
00-902 Warszawa
z dopiskiem "Petycja nr BKSP-145-117/16”

Petycje jednostkowe 

2016-09-12
BKSP-145-117/16        Skierowana do Komisji do Spraw Petycji


Petycja w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej mającej na celu przyznanie odszkodowania emerytom, którzy rozwiązali stosunek pracy w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2010 r. Nr 257, poz. 1726)

BKSP-145-117/16

 

Przebieg prac nad petycją
·                     12-09-2016

Petycja została złożona do Sejmu

·                     23-09-2016

Skierowanie do Komisji do Spraw Petycji


Ponieważ na stronie Sejmu znajduje się w formacie PDF skan Petycji Pani Heni i nie można na nim nanosić własnych dopisków, poniżej znajduje się całe to pismo. Można je skopiować do WORDA i dopisać swoje dane czy ewentualnie jakieś inne informacje.
Dziękuję Pani Heniu za przekazanie na blog swojej petycji.

Imię i nazwisko                                    Miejscowość, dnia …  2016r.
Adres




                                                                   Pan Marek Kuchciński
                                                                          Marszałek Sejmu
                                                                         ul. Wiejska 4/6/8
                                                        00-902     W A R S Z A W A



                                             P E T Y C J A



                           Na podstawie art. 63 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 2 ustawy z dnia 11.07.2014r. o petycjach -
                     
                        składam petycję o podjęcie inicjatywy ustawodawczej  mającej na celu przyznanie odszkodowania emerytom,  którzy na podstawie art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, nie zwiesili prawa do emerytury z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, u którego byli zatrudnieni, przed nabyciem prawa do emerytury, lecz rozwiązali umowę o pracę.
                Ustawą zasadniczą dotyczącą emerytów jest ustawa z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, która wielokrotnie była zmieniana.
                Na podstawie tej ustawy świadczenia emerytalne mogły być wypłacane po rozwiązaniu stosunku pracy /jeśli nie rozwiązano stosunku pracy, emerytura była zawieszona/ i taki stan prawny obowiązywał do dnia 8.01.2009r. Z tym dniem weszła w życie ustawa z dnia 21.11.2008r. o emeryturach kapitałowych, na podstawie której osoby, które miały już przyznane świadczenia emerytalne i osoby, które od dnia 8.01.2009r. wystąpią o przyznanie emerytury – będą mogły nadal pracować i pobierać świadczenie emerytalne / inaczej mówiąc – przestał obowiązywać warunek rozwiązania umowy o pracę aby móc pobierać emeryturę/.
              Kolejną zmianę w ustawie emerytalnej wprowadziła ustawa z dnia 16.12.2010r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw, która „przywróciła” obowiązek rozwiązania stosunku pracy jako warunek wypłaty świadczenia emerytalnego. Ustawa ta weszła w życie 1.01.2011r., a obowiązywać zaczęła od 1.10.2011r. ZUS wszystkich emerytów, którzy pobierali emerytury i jednocześnie pracowali zawiadomił, że do dnia 30.09.2011r. muszą zdecydować – czy nadal pozostaną w zatrudnieniu i wtedy emerytury ich będę zawieszone, czy przedłożą po 30.09.2011r. świadectwa pracy i wtedy wypłacana w dalszym ciągu będzie emerytura. Ustawa ta /z 16.12.2010r./ została zaskarżona do Trybunału Konstytucyjnego i Trybunał wyrokiem z dnia 13.11.2012r. orzekł, że jest ona niezgodna z Konstytucją.
                  Zmiany wprowadzone do ustawy emerytalnej /z dnia 17.12.1998r./ na przestrzeni kilku lat / 2009 – 2013/ doprowadziły do „podziału” emerytów na dwie grupy:
                    tych, którzy z dniem 1.10.2011 roku odeszli z pracy, by móc pobierać emeryturę
                    oraz tych, którzy z tym dniem zawiesili świadczenia emerytalne i kontynuowali zatrudnienie.

                    Bardzo ważną rzeczą w tym miejscu jest fakt, że wszyscy - emeryci z obu tych grup - działali – podejmowali decyzje – na podstawie ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku, która okazała się później niezgodna z Konstytucją /wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13.11.2012r. K 2/12/.

                          Konsekwencją  wyroku TK  z dnia 13.11.2012r. było wznowienie wypłaty zawieszonych świadczeń od dnia 21.11.2012r. /data publikacji wyroku TK/, a następnie -  dla drugiej grupy  emerytów uchwalono ustawę z dnia 13.12.2013r., na mocy której zawieszone świadczenia zostały zwrócone wraz z odsetkami.
         Dotychczas nikt nie zajął się opracowaniem przepisów, które zrekompensowałyby straty poniesione przez emerytów z pierwszej grupy w postaci utraconych zarobków.
                         
                  W tej sytuacji doszło do dyskryminacji tych emerytów, którzy zdecydowali – na podstawie niekonstytucyjnych przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku – o rozwiązaniu umowy o pracę /naruszenie art. 32 Konstytucji RP/. Niewątpliwie decyzja taka podyktowana była niepewnością co do dalszych niekorzystnych zmian w przepisach emerytalnych i obawą przed utratą nabytych uprawnień. Taką niepewność pogłębiał z pewnością fakt, że ustawa emerytalna w okresie jej obowiązywania od 1999 roku była przedmiotem badana w różnym zakresie przez Trybunał Konstytucyjny aż 32 razy.
             Trudno w takiej sytuacji mówić o zaufaniu do Państwa i stanowionego przez nie prawa.
               Uważam, że emeryci, którzy rozwiązali umowy o pracę powinni znaleźć w przepisach prawa gwarancję zrekompensowania poniesionych strat materialnych /tak jak emeryci z zawieszoną emeryturą/, a nie dochodzić naprawienia szkody w postępowaniach sądowych z negatywnym skutkiem.
        Dodatkowo nadmieniam, że istotną okolicznością przemawiającą za koniecznością złożenia niniejszej petycji jest fakt występowania rozbieżności w orzecznictwie sądów. Wiele spraw wytoczonych przez emerytów przeciwko Skarbowi Państwa o zapłatę /w trybie art. 4171 kc/ zakończyło się oddaleniem powództwa. Znane są mi 3 przypadki, w których powództwa emerytów zostały uwzględnione /z pewnością jest ich więcej, ale takimi danymi dysponuje Prokuratoria Generalna występująca w tych postępowaniach w imieniu Skarbu Państwa/.
                          Pierwsza sprawa Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia – I C 57/14 – w której emerytce zasądzono żądane odszkodowanie. Wyrok w tej sprawie został utrzymany w mocy przez Sąd Okręgowy w Warszawie.
                          Kolejne dwie sprawy znalazły swój finał w Sądzie Najwyższym, który oddalił skargi kasacyjne Skarbu Państwa od wyroków uwzględniających powództwa /są to wyroki z dnia 11.05.2016r. w sprawie I CSK 350/15 i z dnia 2.06.2016r. w sprawie I CSK 513/15/. Z uzasadnień SN wynika, że niezależnie od wyboru jakiego emeryt dokonał, utrata jednego z dwóch świadczeń pozostaje w związku z niekonstytucyjną normą prawną. Wyroki te  wyznaczają więc linię orzeczniczą w sprawach emerytów, którzy musieli zrezygnować z pracy by zachować emeryturę, tracąc wynagrodzenie.
                  Wielu emerytów po przegranych procesach zrezygnowało lub nie miało możliwości /często finansowych/ do składania skargi kasacyjne w poczuciu bezradności i niesprawiedliwości społecznej.

                         Takie rozbieżności w orzecznictwie  nie powinny mieć miejsca, co szczegółowo objaśnia Sąd Najwyższy – w postanowieniu z dnia 17 czerwca 2015 r., III CSK 59/15, Sąd Najwyższy objaśnił pojęcie „rozbieżność w orzecznictwie sądów”, stanowiące jedną z przyczyn kasacyjnych przewidzianych w art. 3989 § 1 pkt 2 k.p.c. Stwierdził, że przez rozbieżność w orzecznictwie sądów, uzasadniającą przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, należy rozumieć istnienie zróżnicowanych albo sprzecznych rozstrzygnięć w sprawach o takich samych lub bardzo podobnych stanach faktycznych, w których mają zastosowanie te same przepisy prawne, wyłożone lub zastosowane w sposób prowadzący do wydania odmiennych orzeczeń albo innych decyzji procesowych. Zwrócił uwagę, że rozbieżność orzecznictwa nie może być utożsamiana z jego różnorodnością, będącą zjawiskiem naturalnym i pożądanym, orzekł zatem, iż nie stanowi ona – podobnie jak wielokierunkowość stosowania prawa – przyczyny kasacyjnej, o której mowa w przytoczonym przepisie.             
              Podjęcie inicjatywy ustawodawczej zmierzającej do uchwalenia ustawy, która zrekompensowałaby utratę zarobków, przywróciłoby zaufanie do Państwa i stanowionego przez nie prawa.

                             Wobec powyższego uprzejmie proszę o przyjęcie petycji i rozpatrzenie jej zgodnie z wnioskiem.


                                                                       Z poważaniem


6 komentarzy:

  1. Kochani jest dla nas niespodzianka , chcą wprowadzić zakaz łączenia pracy z emeryturą podaje FAKT

    OdpowiedzUsuń
  2. Mam pytanie czy tzn że prawo będzie teraz działać wstecz dla tych emerytów którzy wygrali w sądach?
    pozdrawiam Krystyna W-w

    OdpowiedzUsuń
  3. Czy zwrot kosztów sądowych za przegrane sprawy, którym Pani Jolka pisze, został już definitywnie przez Sejm uchwalony? Czy też nadal jest to tylko dyskutowany projekt?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Niestety, rozpatrzenie petycji Pani Ewy P9-01/16, zakończyło się niepowodzeniem. Senat w początkowym okresie zdecydował o przygotowaniu projektu ustawy o zwrocie kosztów sądowych ale później odrzucił projekt i zakończył postępowanie w tej sprawie.
      Dlatego proszę koniecznie wysłać petycję do sejmu w sprawie odszkodowania (jak w powyższym poście), trzeba walczyć o swoje sprawy.
      http://www.senat.gov.pl/prace/senat/inicjatywy-ustawodawcze/inicjatywa,16.html

      Usuń
  4. Trzeba aktywnych mądrych ludzi z 2011- 2012 roku, których serdecznie pozdrawiam. M.K.

    OdpowiedzUsuń