Wzory pism sądowych, kolejne

Drodzy Państwo

          Dzisiaj zamieszczam kolejne wzory pism sądowych. Są to ponowne odwołania do sądu od odmownych decyzji ZUS w sprawie obliczenia emerytur bez odliczeń pobranych wcześniej świadczeń.

W jednym z wzorów jest odwołanie od odmownej decyzji ZUS w sprawie, w której Sąd Apelacyjny zobowiązał ZUS do rozpoznania sprawy przeliczenia emerytury.

Drugi wzór zawiera odwołanie od decyzji odmownej ZUS w sprawie, w której Sąd Okręgowy zobowiązał ZUS do ponownego rozpoznania sprawy obliczenia emerytury „na nowo”.

            Oczywiście, znaczne fragmenty w wielu pismach się powtarzają, albo są podobne. Tak, jak sprawy emerytek są podobne. Często wydaje się, że decyzje, wyroki prawie się nie różnią między sobą. W rzeczywistości prawie każda sprawa jest inna. Czasem różnice są duże, czasem są to niuanse.

Trzeba dokładnie zapoznać się z tekstem czy to decyzji, odwołania, apelacji, czy też wyroku.

Najbardziej skomplikowane są tu apelacje, wnoszone przez ZUS, odpowiedzi ZUS na nasze apelacje. Organ rentowy przywołuje wiele paragrafów, czasem trudnych do zrozumienia. Wiadomo, pisma te piszą prawnicy.

Następnym razem postaram się zamieścić na blogu  pismo dla Pań nieprzedawnionych.

Przypominam też o zapisaniu na początku pisma (ale może być też tylko na końcu pisma) formułki o mniej więcej treści podanej poniżej.

Nie wnosimy o zwolnienie od kosztów sądowych, czy też procesowych. Taka formuła wymaga czasem wypełnienia specjalnych druków, dostarczenia zaświadczeń o zarobkach, wydatkach.

„Wnoszę o oddalenie (ewentualnego) żądania organu rentowego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Emerytura, którą obecnie pobieram, nie jest wysoka, wynosi ….. zł brutto, netto to jest ……….
Pieniądze te ledwo wystarczają mi na życie, opłaty mieszkaniowe i  zakup leków. A koszty utrzymania ciągle rosną. Dlatego proszę o nieobarczanie mnie kosztami żądanymi przez ZUS”.

Jeszcze jedna uwaga. Do pisma kierowanego do Sądu Apelacyjnego wymagane jest podanie wartości przedmiotu zaskarżenia. O tym, jak policzyć tę wartość, proszę poczytać w poście „Liczymy emeryturę hipotetyczną”.

Dane adresowe                                                                                    dn. 2020 r.

Sygn. akt. AUa

Sygn. akt III U

                                 

                                                                 Sąd Okręgowy w ……….

                                                 Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

                                                               adres

                                                  (za pośrednictwem ZUS w ………..)

                                 Odwołanie od decyzji  ZUS

                                        z dnia  …….2020 r.

                  W imieniu własnym wnoszę odwołanie od decyzji odmownej ZUS Oddział w ……, w sprawie ponownego ustalenia wysokości mojej emerytury w trybie art. 114 ustawy emerytalnej z uwzględnieniem wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2019 r. sygn. akt P 20/16.

Organ rentowy pismem w formie decyzji z dnia …...2020 r. odmawia mi możliwości ponownego ustalenia wysokości mojej emerytury według art. 114 ustawy emerytalnej, uznając, iż nie zachodzą przesłanki do jego zastosowania.  

Organ rentowy został zobowiązany wyrokiem Sądu Apelacyjnego w …….. sygn. akt  AUa ……. do rozpoznania sprawy przeliczenia mojej emerytury w trybie art. 114 ustawy emerytalnej.

  Wnoszę o:

- uchylenie decyzji odmownej wydanej przez ZUS z dnia ….03.2020 r. w sprawie odmowy wykonania wyroku Sądu Apelacyjnego, tj. ponownego ustalenia wysokości mojej emerytury

-  orzeczenie o wysokości mojej emerytury bez uwzględnienia niezgodnego z Konstytucją art. 25 ust. 1b ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS oraz obliczenie mojej emerytury z najkorzystniejszymi dla mnie wskaźnikami, uwzględniając zwaloryzowany kapitał i składki do 2019 r. oraz najkorzystniejszy wskaźnik dożycia dla ubezpieczonej w wieku 66 lat.

Uzasadnienie

          Nie zgadzam się ze stanowiskiem organu rentowego, odmawiającego mi prawa do przeliczenia emerytury i wnoszę o uchylenie decyzji odmownej ZUS z dnia ….03.2020 r. i ponowne ustalenie mojej emerytury.

W przypadku mojej sprawy został wydany wyrok Sądu Apelacyjnego …..01.2020 r. sygn. akt ….zobowiązujący organ rentowy do rozpoznania sprawy przeliczenia mojej emerytury w trybie art. 114 ustawy emerytalnej.

Wyrok w Sądzie Apelacyjnym zapadł na skutek mojej apelacji od wyroku Sądu Okręgowego w …….sygn. akt……

W decyzji z dnia …03.2020 r. organ rentowy napisał, że „wykonując wyrok Sądu z dnia ….. r. sygn. akt …… odmawia prawa do ponownego ustalenia wysokości emerytury powszechnej na podstawie art. 114 ustawy emerytalnej”.

Skoro ZUS napisał, że wykonuje wyrok Sądu, to powinien uznać prawo do ponownego ustalenia wysokości mojej emerytury, a nie odmawiać mi tego prawa.

            Sąd Apelacyjny w ……przekazał sprawę ponownego ustalenia mojej emerytury według art. 114 ustawy emerytalnej do organu rentowego. Uzasadnienie zastosowania powyższego artykułu do przeliczenia emerytury zawarte zostało na 9 stronach.

To jednak nie przekonało ZUS do przeliczenia mojej emerytury i zarzucił w wydanej dnia …03.2020 r. decyzji brak przesłanek do zastosowania art. 114 ustawy emerytalnej.

Przesłanki do ponownego ustalenia wysokości emerytury według art. 114 ustawy emerytalnej są oczywiste dla wszystkich, dla emerytek, dla sądów. Tylko prawnicy z ZUS nie mogą ich dostrzec.

            Organ rentowy uważa, iż nie nie przedłożono nowych dowodów ani nie ujawniono nowych okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji przyznającej emeryturę powszechną określonych w art. 114 ustawy emerytalnej.  

Uważam, że wydanie przez Trybunał Konstytucyjny orzeczenia stwierdzającego niekonstytucyjność przepisu, który był podstawą ustalenia mojej emerytury  w zaniżonej wysokości, stanowi okoliczność mającą wpływ na prawo do świadczenia i uzasadnia działanie w przedmiocie ponownego ustalenia wysokości emerytury z pominięciem takiego niekonstytucyjnego unormowania.

          Istotne jest także to, że ta „nowa okoliczność” istniała zarówno przed wydaniem decyzji ustalającej wysokość emerytury dla mnie, jak i przed wydaniem decyzji odmownej ZUS z dnia …….04.2019 r.

        Organ rentowy popełnił błąd stosując do obliczenia mojej emerytury art. 25 ust. 1b ustawy z dnia 11 maja 2012 r.

Organ rentowy stwierdził, iż decyzję o przyznaniu mi emerytury powszechnej wydał z naruszeniem prawa. Stwierdzenie to stanowi swoiste „przyznanie się” przez organ rentowy do błędu.

 Błąd organu rentowego oznacza „każdą obiektywną wadliwość decyzji, niezależnie od tego, czy jest ona skutkiem zaniedbania, pomyłki, celowego działania samego organu rentowego czy też rezultatem niewłaściwych działań pracodawców albo wadliwej techniki legislacyjnej i w konsekwencji niejednoznaczności stanowionych przepisów”, w tym także naruszenia prawa wskutek niewłaściwej wykładni obowiązujących przepisów.

              Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie jest organem władzy państwowej, ale jest państwową jednostką organizacyjną, ale nadzór nad nią sprawuje minister do spraw zabezpieczenia społecznego. W zakresie ZUS jest ustalanie uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia społecznego oraz wypłacania tych świadczeń, przysługują mu środki prawne właściwe organom administracji państwowej. W imieniu państwa wykonuje, na podstawie ustaw, zadania mające zagwarantować obywatelom prawo do zabezpieczenia społecznego Tym samym błędy wywołane wadliwym prawem nie mogą stanowić dla organów rentowych skutecznego usprawiedliwienia dla pozbawienia ubezpieczonych należnych im świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

Sprawę popełnienia błędu przez organ rentowy potwierdził Minister Marcin Zieleniecki (Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, Przewodniczący Rady Nadzorczej ZUS) na obradach Senatu w dniu 18.12.2019 r.     

     

Skoro błędem jest niewłaściwa wykładnia prawa to nie ma podstaw, aby odmówić uznania za błąd stanowienie prawa sprzecznego z aktem nadrzędnym, jakim jest Konstytucja RP.   

Zatem właściwe jest uznanie, iż istnieją podstawy do wzruszenia decyzji o przyznaniu i ustaleniu dla mnie wysokości emerytury uzyskanej w powszechnym wieku emerytalnym. Świadczenie to zostało błędnie obliczone na moją niekorzyść z zastosowaniem przepisu uznanego za niekonstytucyjny.

                 W świetle powyższych wniosków oraz stosując wykładnię powołanych przepisów zgodnie z treścią Konstytucji RP i z uwzględnieniem wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2019 r. w sprawie P 20/16, organ rentowy powinien wznowić postępowanie według art. 114 ustawy emerytalnej.

               Z art. 114 ustawy wynika, że w sprawie zakończonej prawomocną decyzją organ rentowy, na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, zmienia decyzję i ponownie ustala prawo do świadczeń lub ich wysokość, bez względu na upływ jakichkolwiek terminów.

Art. 114 ustawy daje możliwość załatwienia sprawy z uwzględnieniem słusznego interesu społecznego jak i słusznego interesu obywatela. jeżeli w sprawie pozostają wątpliwości co do treści normy prawnej, to wątpliwości te są rozstrzygane na korzyść strony.

            Odmawiając mi przeliczenia emerytury na podstawie art. 114 ustawy organ rentowy naruszył art. 8 i 9 kpa, w myśl których, organy administracji prowadzą postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej oraz czuwają nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień.

          Wysokość mojej emerytury powinna być obliczona według aktualnych wskaźników z tablicy średniego dalszego trwania życia.  Od 2014 r. przybyło mi ponad 6 lat, nie stałam się młodsza, tylko starsza. Dlatego uważam, że w obliczeniu emerytury powinnam być potraktowana jak osoba 66-letnia, a nie 60-tka.

Powinny też zostać uwzględnione zwaloryzowane środki, kapitał początkowy i składki.

ZUS moje zgromadzone środki zwaloryzował tylko do 2014 r., kiedy naliczono mi emeryturę powszechną. Pragnę zaznaczyć, że z emerytury powszechnej nigdy nie korzystałam, nigdy nie pobrałam żadnej z niej wypłaty.

Uważam, że zarówno kapitał początkowy, jaki i składki, zewidencjonowane na moim koncie, powinny podlegać waloryzacji do dnia podjęcia faktycznej wypłaty emerytury powszechnej.

             W treści decyzji o przyznaniu emerytury powszechnej organ rentowy zamieścił zapis, że emerytura powszechna zostaje zawieszona, gdyż jest niższa od emerytury wcześniejszej, która będzie wypłacana.

Zapis decyzji, że przyznano ubezpieczonej emeryturę powszechną, a następnie świadczenie zawieszono, ponieważ jest mniej korzystne niż dotychczasowe, jest pozaprawny.  Przepisy ustawy emerytalnej  nie znają instytucji prawnej przyznania i zawieszenia emerytury, jako świadczenia mniej korzystnego.

W zaistniałym stanie organ nie mógł zawiesić emerytury, bo nie zostały spełnione warunki z art. 104 ustawy, a tylko ten przepis reguluje przesłanki zawieszenia prawa do emerytury. Taka sytuacja zobowiązuje organ do waloryzacji zgromadzonego kapitału początkowego i zewidencjonowanych na koncie składek.

Zatem faktycznie i prawnie, nieprzerwanie pobieram dotychczasową tzw. wcześniejszą emeryturę.

          W pouczeniu decyzji o przyznaniu mi emerytury powszechnej ZUS nie poinformował mnie o możliwości wycofania wniosku.  Gdyby ZUS w decyzji z dnia …….2014 r., o przyznaniu mi emerytury, w pouczeniu wskazał mi możliwość wycofania wniosku, a nie tylko odwołanie się do sądu, nie znalazłabym się teraz w tak niekorzystnej dla mniej sytuacji prawnej.

            Organy administracji publicznej są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego. Organy czuwają nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek (art. 9 Kpa).

W związku z powyższymi argumentami moje odwołanie do Sądu jest w pełni uzasadnione i wnoszę  jak na wstępie

adres

Pesel

ENP

Sygn. akt  U

                                 

                                                                 Sąd Okręgowy w ……………………..

                                                  Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

                                                          ul. ………………

                                                          miasto                                                              

                                                  (za pośrednictwem ZUS w ………………)

                                 Odwołanie od decyzji  ZUS

                                        z dnia ……………… r.

                  W imieniu własnym wnoszę odwołanie od decyzji odmownej ZUS Oddział w ……………………, w sprawie ponownego ustalenia wysokości mojej emerytury w trybie art. 114 ustawy emerytalnej z uwzględnieniem wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2019 r. sygn. akt P 20/16.

Organ rentowy został zobowiązany wyrokiem Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w …………….. sygn. akt  U …. do rozpoznania mojego wniosku o przeliczenie mojej emerytury w trybie art. 114 ustawy emerytalnej.

                Wnoszę o uchylenie decyzji odmownej ZUS i zobowiązanie organu rentowego do ponownego ustalenia mojej emerytury w trybie art. 114 ustawy emerytalnej.

Uzasadnienie

              Organ rentowy w formie decyzji odmówił wykonania wyroku Sądu Okręgowego z dnia …..2019 r. sygn. akt V U ….. w sprawie przeliczenia mojej emerytury w trybie art. 114 ustawy emerytalnej, uznając, iż nie zachodzą przesłanki do jego zastosowania.

              Pragnę tutaj dodać, iż po ogłoszeniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego w sprawie P 20/16, zarówno w skardze o wznowienie postępowania z dnia …...04.2019 r., jak i w odwołaniu z dnia …..06.2019 r. od decyzji odmownej organu rentowego z dnia …..05.2019 r. wnosiłam min. o przeliczenie mojej emerytury według art. 114 ustawy emerytalnej.

            Nie zgadzam się ze stanowiskiem organu rentowego i wnoszę o uchylenie decyzji odmownej ZUS z dnia ….12.2019 r.

               Organ rentowy uważa, iż nie nie przedłożono nowych dowodów ani nie ujawniono nowych okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji przyznającej emeryturę powszechną określonych w art. 114 ustawy emerytalnej. 

         

              Dowodem na wydanie błędnej decyzji o przyznaniu emerytury powszechnej jest wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2019 r. w sprawie P 20/16.

Organ rentowy popełnił błąd stosując do obliczenia mojej emerytury art. 25 ust. 1b ustawy z dnia 11 maja 2012 r.

Równocześnie organ rentowy stwierdził, iż decyzję o przyznaniu mi emerytury powszechnej wydał z naruszeniem prawa. Stwierdzenie to stanowi swoiste „przyznanie się” przez organ rentowy do błędu.

               Decyzja organu rentowego wydana na podstawie niekonstytucyjnego przepisu jest obiektywnie błędna. Błąd ten rozumiany jest bardzo szeroko, w rozumieniu ustawy emerytalnej jest błędem co do okoliczności, oznacza wadliwość decyzji organu rentowego, jej obiektywną błędność. Taka obiektywna błędność decyzji występuje w niniejszej sprawie.

               Błąd organu rentowego oznacza „każdą obiektywną wadliwość decyzji, niezależnie od tego, czy jest ona skutkiem zaniedbania, pomyłki, celowego działania samego organu rentowego czy też rezultatem niewłaściwych działań pracodawców albo wadliwej techniki legislacyjnej i w konsekwencji niejednoznaczności stanowionych przepisów”, w tym także naruszenia prawa wskutek niewłaściwej wykładni obowiązujących przepisów.

              Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie jest organem władzy państwowej, ale jest państwową jednostką organizacyjną, ale nadzór nad nią sprawuje minister do spraw zabezpieczenia społecznego. W zakresie ZUS jest ustalanie uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia społecznego oraz wypłacania tych świadczeń, przysługują mu środki prawne właściwe organom administracji państwowej. W imieniu państwa wykonuje, na podstawie ustaw, zadania mające zagwarantować obywatelom prawo do zabezpieczenia społecznego Tym samym błędy wywołane wadliwym prawem nie mogą stanowić dla organów rentowych skutecznego usprawiedliwienia dla pozbawienia ubezpieczonych należnych im świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

Sprawę popełnienia błędu przez organ rentowy potwierdził Minister Marcin Zieleniecki (Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, Przewodniczący Rady Nadzorczej ZUS) na obradach Senatu w dniu 18.12.2019 r.

               Skutkiem wyroku Trybunału Konstytucyjnego jest prawo wznowienia postępowania z mocy art. 190 ust. 4 Konstytucji dla wszystkich kobiet objętych zakresem orzeczenia Trybunału. „Przepis ten otwiera drogę do sanacji konstytucyjności sytuacji prawnych, w których zastosowanie art. 25 ust. 1b ustawy o FUS wywołało konsekwencje zakwestionowane przez Trybunał.

 Pojęcie "wznowienia postępowania", o którym mowa w art. 190 ust. 4 Konstytucji ma szersze znaczenie niż pojęcie "wznowienia" w sensie technicznym, przewidziane w odpowiednich procedurach regulowanych w ustawach i obejmuje wszelkie instrumenty proceduralne stojące do dyspozycji stron, organów i sądów, wykorzystanie których umożliwia przywrócenie stanu konstytucyjności orzeczeń”

           Trybunał Konstytucyjny podkreśla, że regulacja ta stwarza możliwość ponownego rozpatrzenia danej sprawy na podstawie zmienionego stanu prawnego, ukształtowanego w następstwie orzeczenia Trybunału, możliwość taka jest ujęta jako podmiotowe, konstytucyjne prawo uprawnionego.

            Uważam, że wydanie przez Trybunał Konstytucyjny orzeczenia stwierdzającego niekonstytucyjność przepisu, który był podstawą ustalenia mojej emerytury  w zaniżonej wysokości, stanowi okoliczność mającą wpływ na prawo do świadczenia i uzasadnia działanie w przedmiocie ponownego ustalenia wysokości emerytury z pominięciem takiego niekonstytucyjnego unormowania.

Istotne jest także to, że ta „nowa okoliczność” istniała zarówno przed wydaniem decyzji ustalającej wysokość emerytury dla mnie, jak i przed wydaniem decyzji odmownej ZUS z dnia …..05.2019 r.

            Skoro błędem jest niewłaściwa wykładnia prawa to nie ma podstaw, aby odmówić uznania za błąd stanowienie prawa sprzecznego z aktem nadrzędnym jakim jest Konstytucja RP.   

Zatem właściwe jest uznanie, iż istnieją podstawy do wzruszenia decyzji o przyznaniu i ustaleniu dla mnie wysokości emerytury uzyskanej w powszechnym wieku emerytalnym. Świadczenie to zostało błędnie obliczone na moją niekorzyść z zastosowaniem przepisu uznanego za niekonstytucyjny.

                 W świetle powyższych wniosków oraz stosując wykładnię powołanych przepisów zgodnie z treścią Konstytucji RP i z uwzględnieniem wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2019 r. w sprawie P 20/16, organ rentowy powinien wznowić postępowanie według art. 114 ustawy emerytalnej.

               Z art. 114 ustawy wynika, że w sprawie zakończonej prawomocną decyzją organ rentowy, na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, zmienia decyzję i ponownie ustala prawo do świadczeń lub ich wysokość, bez względu na upływ jakichkolwiek terminów.

Art. 114 ustawy daje możliwość załatwienia sprawy z uwzględnieniem słusznego interesu społecznego jak i słusznego interesu obywatela. jeżeli w sprawie pozostają wątpliwości co do treści normy prawnej, to wątpliwości te są rozstrzygane na korzyść strony.

Odmowa przeliczenia mojego świadczenia po orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego stwierdzającego niekonstytucyjność stosowanego przepisu emerytalnego i ograniczenie  przedmiotu wznowienia postępowania wyłącznie do ustalenia wadliwości procesowej stanowi naruszenie moich praw i nie daje podstaw do wystąpienia z roszczeniem odszkodowawczym.

            Odmawiając mi przeliczenia emerytury na podstawie art. 114 ustawy organ rentowy naruszył art. 8 i 9 kpa. w myśl których, organy administracji prowadzą postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej oraz czuwają nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień.

             Wysokość mojej emerytury powinna być obliczona według aktualnych wskaźników z tablicy średniego dalszego trwania życia. I o to również wnosiłam w moich pismach kierowanych do organu rentowego i Sądu Okręgowego. 

Od 2013 r. przybyło mi ponad 6 lat, nie stałam się młodsza, tylko starsza. Dlatego uważam, że w obliczeniu emerytury powinnam być potraktowana jak osoba 66-letnia, a nie 60-tka.

Powinny też zostać uwzględnione zwaloryzowane środki, kapitał początkowy i składki.

ZUS moje zgromadzone środki zwaloryzował tylko do 2013 r., kiedy naliczono mi emeryturę powszechną. Pragnę zaznaczyć, że z emerytury powszechnej nigdy nie korzystałam, nigdy nie pobrałam żadnej z niej wypłaty.

Uważam, że zarówno kapitał początkowy, jaki i składki, zewidencjonowane na moim koncie, powinny podlegać waloryzacji do dnia podjęcia faktycznej wypłaty emerytury powszechnej.

          W postępowaniu z zakresu ubezpieczeń społecznych, w tym emerytur, pełne i nieograniczone zastosowanie ma zasada praworządności określona.
Z art. 7 Kpa wynika rozstrzyganie wątpliwości prawnych na korzyść strony, której decyzja dotyczy. ZUS nie może tych wątpliwości wykorzystywać przeciwko emerytowi.

          W pouczeniu decyzji o przyznaniu mi emerytury powszechnej ZUS nie poinformował mnie o możliwości wycofania wniosku.  Gdyby ZUS w decyzji z dnia ……..2013 r., o przyznaniu mi emerytury, w pouczeniu wskazał mi możliwość wycofania wniosku, a nie tylko odwołanie się do sądu, nie znalazłabym się teraz w tak niekorzystnej dla mniej sytuacji prawnej.

            Organy administracji publicznej są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego. Organy czuwają nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek (art. 9 Kpa).

Wobec powyższych argumentów, wnoszę jak na wstępie.