Informacje ze strony Kancelarii Adwokackiej

Drodzy Państwo

       Poniżej zamieszczam informacje ze strony Pana Mecenasa Konrada Giedrojcia z facebooka. Są to wpisy Pana Mecenasa, dotyczące spraw emerytur po wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2019 r. w sprawie P 20/16.

Pan Mecenas od bardzo dawna pomaga emerytom w najróżniejszych sprawach, wspierał nas od lat w walce o wyższe emerytury, przygotowywał pozwy zbiorowe.

https://www.facebook.com/adwokatKonradGiedrojc/?__tn__=kC-R&eid=ARD81TtJZrPeSiIdWpsd53ja_EB9jahu3ZpxnXqxBKxDkyg-B-nmWAqBqJOz1Hh4S0qTDslk3sWpGZuG&hc_ref=ARQuLe-n8M76FPLQXxVXiALd3VxZFJx39QWK34dieNeVdv8xdbvbgbycDUx3fh9zx0Q&fref=nf

Kancelaria Adwokacka adwokat Konrad Giedrojć

12 czerwca o 11:43 

W sprawie Pań z rocznika '53 ZUS oprócz tego, że prezentuje postawę anty-Konstytucyjną, to jeszcze działa niekonsekwentnie.

Dowód tego dostarcza pismo, które dziś otrzymałem (niżej zanonimizowaną wersję załączam) w odpowiedzi na wniosek w trybie art. 114 ustawy o emeryturach i rentach.

ZUS                                                                                            Wrocław, 22 maja 2019 r.
Oddział we Wrocławiu

                                                                                          adw. Konrad Giedrojć

                                                                                         Kancelaria Adwokacka

                                                                                         ul. Sądowa 12/1

                                                                                         50-046 Wrocław

 W odpowiedzi na wniosek z 15 maja 2019 r. (wpływ do ZUS 20 maja 2019 r.) informujemy, że wniosek o ponowne przeliczenie emerytury w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 06.03.2019 r. (sygn. Akt P 20/16) został już rozstrzygnięty decyzją z 18 kwietnia 2019 r.

Z uwagi na to, że oba wnioski dotyczą tego samego świadczenia, Zakład pozostawia wniosek z 15 maja bez rozpoznania.

                                                                     

Jak Państwo zapewne pamiętają, sugerowałem składanie odwołania od decyzji wydanej w trybie k.p.a., a jednocześnie wniosku w trybie art. 114. Są to bowiem dwie różne instytucje.

Ten sam ZUS we Wrocławiu w sprawie jednej Klientki oddalił wniosek z art. 114 - złożyłem już odwołanie. Jednocześnie ten sam ZUS dziś przysłał mi w sprawie innej Pani urocze pismo, że ta sprawa już została rozpoznana i stąd pozostawiają mój wniosek bez rozpoznania.

Oczywiście sie odwołam, bo to zupełnie dwie różne instytucje prawne (wznowienie postępowania z k.p.a. i art. 114), które mają różne przesłanki. Nie ma mowy o powadze rzeczy "osądzonej". Abstrahuję od tego, że ZUS pisze w oficjalnym piśmie o "przeliczeniu emerytury", choć przepisy używają zupełnie innej nomeklatury i trochę deprecjonuje wagę problemu (wyrok TK!) sprowadzanie spraw dziesiątek tysięcy Kobiet do "przeliczenia" ich emerytur. Te osoby miały bowiem od początku błędnie obliczone świadczenia i nie chcą żadnego "przeliczenia", a jedynie zgodnego z Konstytucją traktowania.

Kancelaria Adwokacka adwokat Konrad Giedrojć

12 czerwca o 11:43 ·

Wracając do sytuacji emerytek z rocznika '53,
w przypadku osób, które "załapały się" na wznowienie
postępowania w trybie k.p.a. (bo decyzja o emeryturze była np. z 2014 r.) zwracam uwagę na to, że zwykle ZUS, wznawiając postępowanie i wydając nową decyzję (bo nie minęło 5 lat - "przedawnienie") stosuje stare wskaźniki, co sprawia, że podwyżka jest znikoma, albo wręcz obniża emeryturę.

Zalecam w takiej sytuacji, aby po uzyskaniu nowej decyzji ZUS (z 2019 r.) napisać pismo o cofnięciu wniosku o emeryturę powszechną, a następnie, po umorzeniu postępowania, aby wystąpić o nową emeryturę w wieku powszechnym z nowymi wskaźnikami (jak tzw. pierwszaki).

Przepisy k.p.a. to dopuszczają i również akceptuje to orzecznictwo sądów administracyjnych na tle k.p.a.
Jak wskazał WSA w wyroku z 30.11.2010 r.w sprawie VII SA/Wa 1649/19: istotą wznowionego postępowania i uchylenia dotychczasowej decyzji ostatecznej jest powrót sprawy do odpowiedniego stadium zwykłego postępowania instancyjnego (czyli jakby nadal był rozpatrywany wniosek z 2014, czy 2015 r.).

Można zatem, po wznowieniu postępowania przez ZUS, cofnąć "stary" wniosek (z 2014, czy 2015 r.; cofnięcie na podstawie art. 116 ut. 2 ustawy o em. i rentach z FUS), a potem złożyć nowy. Powinno to znacznie zwiększyć podwyżkę emerytury.

Z takimi sytuacjami spotkałem się w praktyce zawodowej.

Zalecam więc, mając do czynienia z taką sytuacją, zastanowić się nad cofnięciem tamtego, starego wniosku i nad złożeniem w lipcu nowego wniosku po tym jak ZUS umorzy postępowanie.

Kancelaria Adwokacka adwokat Konrad Giedrojć

10 czerwca o 15:34 · 

Publikuję wzór odwołania od negatywnej decyzji ZUS po wniosku z art. 114 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Miejsca napisane kursywą z nawiasami kwadratowymi należy wypełnić samemu (podstawowe dane).

Oto link umożliwiający pobranie wzoru (w formacie .doc).

https://drive.google.com/file/d/1ImysqiT9xc_KbDd60Pb5-gmV3CxDTr8P/view?fbclid=IwAR3FL1pOe8fok1Ih1v_k6X3QpW3fdffCl0nLVn8vS1OBIkO9di9Qe0w8ZpI

https://docs.google.com/document/d/1ImysqiT9xc_KbDd60Pb5-gmV3CxDTr8P/edit

[wzór odwołania: adw. Konrad Giedrojć; tel. 602213671

[miejscowość], [data] 2019 roku

                                                                                  Sąd Okręgowy w [właściwy sąd]

[dane adresowe]

[dane adresowe]

za pośrednictwem

                                                                                  Zakład Ubezpieczeń Społecznych

                                                                                  Oddział w [miejscowość]

                                                                                  [dane adresowe ZUS]

[znak/numer emerytury, której dotyczy

wniosek]

Ubezpieczona:                                                           [dane osobowe i adresowe]

Organ rentowy:                                                         Zakład Ubezpieczeń Społecznych

                                                                                  Oddział w [miejscowość]

                                                                                  [dane adresowe ZUS]

ODWOŁANIE

ubezpieczonej od decyzji organu rentowego z dnia [data decyzji], znak: [znak decyzji]

Zaskarżam niniejszym odwołaniem powyższą decyzję w całości, i zarzucając jej:

1. naruszenie prawa materialnego poprzez niezastosowanie przepisu art. 114 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS (dalej: „ustawa”) na skutek błędnego przyjęcia, że nie zostały ujawnione nowe okoliczności istniejące przed wydaniem decyzji z [data decyzji przyznającej emeryturę w wieku powszechnym], które mają wpływ na wysokość świadczenia emerytalnego ;
2. naruszenie prawa materialnego poprzez niezastosowanie przepisu art. 114 ust. 1 pkt 6 ustawy na skutek błędnego przyjęcia, że nieprawidłowe obliczenie wysokości świadczenia emerytalnego nie nastąpiło na skutek błędu organu rentowego, choć zastosowanie przepisu ustawy, który nie był zgodny z Konstytucją i który nie obowiązywał, co jedynie deklaratoryjnie później stwierdził Trybunał Konstytucyjny, stanowiło obiektywny błąd w stosowaniu prawa materialnego przez organ rentowy ;
3. naruszenie prawa materialnego poprzez niezastosowanie przepisu art. 8 i art. 190 ust. 4 Konstytucji i naruszenie Artykułu 1 Protokołu Pierwszego do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności („Konwencja”) w związku z Artykułem 14 Konwencji ;

wnoszę:

I. na podstawie art. 477¹⁴ § 2 k.p.c. o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez uchylenie decyzji o przyznaniu emerytury z [data decyzji przyznającej emeryturę w wieku powszechnym] i nakazanie organowi rentowemu wydania nowej decyzji ustalającej wysokość świadczenia emerytalnego ubezpieczonej z pominięciem przy jej wydawaniu stosowania art. 25 ust. 1b ustawy o emeryturach i rentach z FUS ;

II. o zwrot kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego ubezpieczonej przez adwokata według norm przepisanych.

UZASADNIENIE

1.1. Wyrokiem z 6 marca 2019 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 25 ust. 1b ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2017 r., w zakresie, w jakim dotyczy urodzonych w 1953 r. kobiet, które przed 1 stycznia 2013 r. nabyły prawo do emerytury na podstawie art. 46 tej ustawy, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Wyrok ten wszedł w życie, został opublikowany w Dzienniku Ustaw, a przepis ten, przynajmniej w opisanym wyżej zakresie, stracił moc obowiązującą. Co więcej, Trybunał Konstytucyjny deklaratoryjnym wyrokiem potwierdził, że norma prawna wynikająca z tego przepisu nigdy nie obowiązywała, jako niezgodna z Konstytucją RP. TK nie postanowił, co również bardzo ważne, o odroczeniu wejścia w życie swojego wyroku.

1.2. Decyzją z dnia [data decyzji przyznającej emeryturę w wieku powszechnym] organ rentowy przyznał ubezpieczonej emeryturę, stosując przepis art. 25 ust. 1b ustawy, błędnie odliczając od podstawy obliczenia emerytury kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur. Zastosowanie tego przepisu spowodowało błędne ustalenie wysokości świadczenia.

2.1. Z art. 114 ustawy wynika, że w sprawie zakończonej prawomocną decyzją organ rentowy, na wniosek osoby zainteresowanej zmienia decyzję i ponownie ustala prawo do świadczeń lub ich wysokość, jeżeli m.in.: 1) po uprawomocnieniu się decyzji ujawniono nowe okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość; 6) przyznanie świadczeń lub nieprawidłowe obliczenie ich wysokości nastąpiło na skutek błędu organu rentowego.

Zmiana może nastąpić bez względu na upływ jakichkolwiek terminów, skoro z przepisu art. 114 ust. 1f wynika, że przepisu ust. 1e nie stosuje się, jeżeli w wyniku zmiany decyzji osoba zainteresowana nabędzie prawo do świadczenia w wyższej wysokości.

2.2. Przyjmuje się (por. wyrok Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 21 listopada 2013, sygn. akt V U 1017/13), że błędnie organy rentowego stoją na stanowisku, że ubezpieczony, który został pozbawiony świadczenia na podstawie decyzji, od której nie wniósł odwołania do Sądu, musi po powołanym wyroku Trybunału Konstytucyjnego, skierować do ZUS skargę o wznowienie postępowania administracyjnego na podstawie art. 145a k.p.a. w terminie 1 miesiąca od wejścia w życie wyroku.

Sąd Okręgowy w wyżej wskazanym wyroku zwrócił uwagę na to, że skoro w sprawie chodzi o decyzję emerytalną, to do ponownego rozpoznania sprawy w ogóle nie stosuje się skargi o wznowienie postępowania administracyjnego, a strona żadnym terminem ograniczona nie jest. Oznacza to, że strona w każdym czasie może wystąpić do organu rentowego o ponowne rozpoznanie sprawy na podstawie art. 114 ust. 1. Wznawiać postępowanie rentowe można wielokrotnie i w każdym czasie. Jest to instytucja prawa ubezpieczenia społecznego, która reguluje w sposób odrębny – szczególny i korzystający z pierwszeństwa w stosunku do przepisów k.p.c. i k.p.a. – przesłanki ponownego ustalania prawa do emerytury i jej wysokości.

Instytucje prawne z ustawy stanowią lex specialis wobec instytucji z k.p.a. W przypadku tożsamej instytucji z ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z 5 lipca 2016 r. (sygn. akt III AUa 73/16; LEX nr 2112352) wskazał, że przepis art. 39 ust. 4 ustawy z 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników nie określa granic czasowych wydania decyzji w przedmiocie podlegania ubezpieczeniu społecznemu. Może ona być wydana w każdym czasie – o ile – dojdzie do ujawnienia nowych okoliczności faktycznych. Pod tym względem art. 39 ust. 4 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników stanowi lex specialis do art. 146 § 1 k.p.a.

2.3. Stwierdzenie po uprawomocnieniu się decyzji organu rentowego przez Trybunał Konstytucyjny, że dany przepis ustawy był niekonstytucyjny jest przecież jednoznaczne z ujawnieniem „po fakcie” nowej okoliczności, która – jako taka (niekonstytucyjność od samego początku) – istniała już przed wydaniem decyzji ZUS.

Ponadto zastosowanie przez organ rentowy przepisu ustawy, który nie był zgodny z Konstytucją i który nie obowiązywał, co jedynie deklaratoryjnie później stwierdził Trybunał Konstytucyjny, stanowi obiektywny błąd w stosowaniu prawa materialnego.

W tym wypadku nie chodzi przecież o winę ZUS, który mógł sobie nie zdawać sprawę z tego, że stosowany przezeń przepis nie jest zgodny z Konstytucją, ale błąd obiektywny, nawet nieuświadomiony, acz popełniony. To zaś z pewnością się stało, skoro właśnie błędnie, z naruszeniem prawa, organ rentowy zastosował przepis, który nie był żadnym obowiązującym prawem.

2.4. Należy w końcu również uwzględnić, że organ rentowy, stanowiący uosobienie organów władzy publicznej w dziedzinie ubezpieczeń społecznych (por. sprawa MOSKAL przeciwko POLSCE; skarga nr 10373/05, wyrok ETPCz z dnia 15 września 2009) naruszył postanowienia Europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

Z orzecznictwa ETPCz wynika bowiem, że prawo do emerytury jest „własnością” w rozumieniu art. 1 zd. 2 Protokołu nr 1 do Konwencji, a w konsekwencji do pozbawienia tego prawa mają zastosowanie ograniczenia wynikające z normy prawnej wywiedzionej z tego przepisu. 

Ustalenie emerytury w niższej niż zgodna z prawem wysokości stanowi zatem niczym nieuzasadnione naruszenie własności ubezpieczonej, przy czym to naruszenie wystąpiło na skutek błędu, który został spowodowany przez same władze, bez żadnej winy osoby trzeciej.

To bowiem władze państwowe uchwaliły przepis, który okazał się od samego początku niezgodny z normą prawną wyższego rzędu, a zatem prawo błędne i nie było w tym żadnej winy ubezpieczonej, która – gdyby nie ten błąd – otrzymywałaby od samego początku (2013 r.) wyższe świadczenie emerytalne.

3. Wskazuję nadto, że w uzasadnieniu swojego wyroku TK podał, że skutkiem wyroku jest prawo wznowienia postępowania z mocy art. 190 ust. 4 Konstytucji dla wszystkich kobiet objętych zakresem orzeczenia Trybunału. TK wyraźnie zaznaczył, że z powszechnego charakteru wyroków TK, o którym mowa w art. 190 ust. 1 Konstytucji i utraty mocy obowiązującej zaskarżonego przepisu (art. 190 ust. 3 Konstytucji), wynika, że możliwość rozstrzygnięcia sprawy z pominięciem derogowanego przepisu odnosi się zasadniczo do wszystkich spraw, w których niekonstytucyjny przepis był podstawą orzeczenia o prawach osób uprawnionych, bez względu na to, kto i w jakim trybie zwrócił się do Trybunału z odpowiednim żądaniem. Szczególnie istotna jest również uwaga TK, że wielokrotnie podkreślano w jego orzecznictwie, że pojęcie „wznowienia postępowania”, o którym mowa w art. 190 ust. 4 Konstytucji ma szersze znaczenie niż pojęcie „wznowienia” w sensie technicznym, przewidziane w odpowiednich procedurach regulowanych w ustawach i obejmuje wszelkie instrumenty proceduralne stojące do dyspozycji stron, organów i sądów, wykorzystanie których umożliwia przywrócenie stanu konstytucyjności orzeczeń” (zob. np. postanowienie z 14 kwietnia 2004 r., sygn. SK 32/01, OTK ZU nr 4/A/2004, poz. 35).

W konsekwencji środkiem „wznowienia postępowania” w rozumieniu art. 190 ust. 4 Konstytucji RP jest również instytucja z art. 114 ustawy, która stanowi właśnie instrument proceduralny stojący do dyspozycji stron, organów i sądów, którego wykorzystanie umożliwia przywrócenie stanu konstytucyjności orzeczeń.

Przepis art. 114 ustawy powinien być przy tym interpretowany zgodnie z Konstytucją RP i przy uwzględnieniu wynikającej z art. 8 ust. 2 Konstytucji RP zasady bezpośredniego stosowania Konstytucji. Nie wzbudza kontrowersji, że bezpośrednie stosowanie przepisów Konstytucji może przejawiać się w: 1) stosowaniu normy konstytucyjnej jako samoistnej podstawy określonego rozstrzygnięcia, 2) współstosowaniu norm konstytucyjnych i norm o niższej mocy prawnej. W ten sposób bezpośrednio stosują normy konstytucyjne zarówno organy tworzące prawo, jak i stosujące prawo, w szczególności sądy.

5. Mając powyższe na względzie nie powinno być żadnych wątpliwości, że wykonanie, wcielenie w życie i praktykę wyroku TK i usunięcie naruszenia Konwencji wymaga zmiany/uchylenia decyzji emerytalnych, które wydawano, w tym przedmiotową, na podstawie przepisu, który był niezgodny z Konstytucją.

*

Z tych powodów, wnoszę jak na wstępie, uznając, iż odwołanie jest konieczne i zasadne.

.........................................................

imię i nazwisko

Wyk.: 3 egz.

Otrzymują:

1.        adresat ;

2.        organ rentowy ;

3.        a/a.