Nowa petycja w sejmie

Drodzy Państwo

               Wracam z radością po ponad trzymiesięcznej nieobecności na blogu. Przez ten okres nie miałam możliwości korzystania z komputera. Teraz nadrabiam wszystkie zaległości w sprawach emeryckich. Nazbierało się dużo tych spraw.

            Nasze petycje ( tzw. Petycje kobiet 53), złożone do Sejmu, oczekują na rozpatrzenie.  W Senacie omawiana jest petycja w sprawie zmiany lub usunięcia art. 25 u. 1b ( o tym troszkę później).

           Dzisiaj bardzo pilna stała się sprawa odszkodowania za przymusową rezygnację z etatu i „wybór emerytury”. Niedawno Senat praktycznie odrzucił petycję Pani Ewy, zastępując ustawowe odszkodowania za zwolnienie z pracy zwrotem kosztów sądowych. Senat    odrzucił projekt ustawy o zwrocie kosztów sądowych i zakończył postępowanie w tej sprawie

          Nasza koleżanka, Pani Henryka, złożyła niecały miesiąc temu petycję do Sejmu w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej o przyznanie odszkodowania za przymusowe odejście z pracy na emeryturę. Kilka osób zainteresowanych sprawą Pani Henia już zawiadomiła o petycji.
 Wszyscy, których dotyczy sprawa odszkodowania, powinni jak najszybciej wysłać do Sejmu taką petycję. Na pewno petycje wielokrotne mają większą siłę niż pojedyncze pismo. Bardzo proszę i serdecznie namawiam wszystkich zainteresowanych odszkodowaniem o wysyłanie petycji do Sejmu.

Przyjęcie petycji ogłoszono już na stronie sejmowej i nadano jej bieg, skierowano do Komisji do Spraw Petycji.

Petycja otrzymała sygnaturę BKSP-145-117/16

Treść petycji w formacie PDF można odnaleźć pod linkiem

http://orka.sejm.gov.pl/petycje.nsf/nazwa/145-117-16/$file/145-117-16.pdf

Można wysłać swoją petycję z taką samą treścią lub napisać ją po swojemu. I jak najszybciej wysłać do Sejmu, na adres:

Kancelaria Sejmu

Komisja do Spraw Petycji

ul. Wiejska 4/6/8

00-902 Warszawa

z dopiskiem "Petycja nr BKSP-145-117/16”

http://www.sejm.gov.pl/Sejm7.nsf/agent.xsp?symbol=JEDNOSTKOWE

Petycje jednostkowe 

2016-09-12

BKSP-145-117/16        Skierowana do Komisji do Spraw Petycji

Petycja w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej mającej na celu przyznanie odszkodowania emerytom, którzy rozwiązali stosunek pracy w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2010 r. Nr 257, poz. 1726)

http://www.sejm.gov.pl/Sejm7.nsf/agent.xsp?symbol=PETYCJA&NrPetycji=BKSP-145-117/16

Petycja w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej mającej na celu przyznanie odszkodowania emerytom, którzy rozwiązali stosunek pracy w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2010 r. Nr 257, poz. 1726)

BKSP-145-117/16

http://orka.sejm.gov.pl/petycje.nsf/nazwa/145-117-16/$file/145-117-16.pdf

 

Przebieg prac nad petycją

·                     12-09-2016

Petycja została złożona do Sejmu

·                     23-09-2016

Skierowanie do Komisji do Spraw Petycji

Ponieważ na stronie Sejmu znajduje się w formacie PDF skan Petycji Pani Heni i nie można na nim nanosić własnych dopisków, poniżej znajduje się całe to pismo. Można je skopiować do WORDA i dopisać swoje dane czy ewentualnie jakieś inne informacje.

Dziękuję Pani Heniu za przekazanie na blog swojej petycji.

Imię i nazwisko                                    Miejscowość, dnia …  2016r.

Adres

                                                                   Pan Marek Kuchciński

                                                                          Marszałek Sejmu

                                                                         ul. Wiejska 4/6/8

                                                        00-902     W A R S Z A W A

                                             P E T Y C J A

                           Na podstawie art. 63 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 2 ustawy z dnia 11.07.2014r. o petycjach -

                     

                        składam petycję o podjęcie inicjatywy ustawodawczej  mającej na celu przyznanie odszkodowania emerytom,  którzy na podstawie art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, nie zwiesili prawa do emerytury z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, u którego byli zatrudnieni, przed nabyciem prawa do emerytury, lecz rozwiązali umowę o pracę.

                Ustawą zasadniczą dotyczącą emerytów jest ustawa z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, która wielokrotnie była zmieniana.

                Na podstawie tej ustawy świadczenia emerytalne mogły być wypłacane po rozwiązaniu stosunku pracy /jeśli nie rozwiązano stosunku pracy, emerytura była zawieszona/ i taki stan prawny obowiązywał do dnia 8.01.2009r. Z tym dniem weszła w życie ustawa z dnia 21.11.2008r. o emeryturach kapitałowych, na podstawie której osoby, które miały już przyznane świadczenia emerytalne i osoby, które od dnia 8.01.2009r. wystąpią o przyznanie emerytury – będą mogły nadal pracować i pobierać świadczenie emerytalne / inaczej mówiąc – przestał obowiązywać warunek rozwiązania umowy o pracę aby móc pobierać emeryturę/.

              Kolejną zmianę w ustawie emerytalnej wprowadziła ustawa z dnia 16.12.2010r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw, która „przywróciła” obowiązek rozwiązania stosunku pracy jako warunek wypłaty świadczenia emerytalnego. Ustawa ta weszła w życie 1.01.2011r., a obowiązywać zaczęła od 1.10.2011r. ZUS wszystkich emerytów, którzy pobierali emerytury i jednocześnie pracowali zawiadomił, że do dnia 30.09.2011r. muszą zdecydować – czy nadal pozostaną w zatrudnieniu i wtedy emerytury ich będę zawieszone, czy przedłożą po 30.09.2011r. świadectwa pracy i wtedy wypłacana w dalszym ciągu będzie emerytura. Ustawa ta /z 16.12.2010r./ została zaskarżona do Trybunału Konstytucyjnego i Trybunał wyrokiem z dnia 13.11.2012r. orzekł, że jest ona niezgodna z Konstytucją.

                  Zmiany wprowadzone do ustawy emerytalnej /z dnia 17.12.1998r./ na przestrzeni kilku lat / 2009 – 2013/ doprowadziły do „podziału” emerytów na dwie grupy:

–                    tych, którzy z dniem 1.10.2011 roku odeszli z pracy, by móc pobierać emeryturę

–                    oraz tych, którzy z tym dniem zawiesili świadczenia emerytalne i kontynuowali zatrudnienie.

                    Bardzo ważną rzeczą w tym miejscu jest fakt, że wszyscy - emeryci z obu tych grup - działali – podejmowali decyzje – na podstawie ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku, która okazała się później niezgodna z Konstytucją /wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13.11.2012r. K 2/12/.

                          Konsekwencją  wyroku TK  z dnia 13.11.2012r. było wznowienie wypłaty zawieszonych świadczeń od dnia 21.11.2012r. /data publikacji wyroku TK/, a następnie -  dla drugiej grupy  emerytów uchwalono ustawę z dnia 13.12.2013r., na mocy której zawieszone świadczenia zostały zwrócone wraz z odsetkami.

         Dotychczas nikt nie zajął się opracowaniem przepisów, które zrekompensowałyby straty poniesione przez emerytów z pierwszej grupy w postaci utraconych zarobków.

                         

                  W tej sytuacji doszło do dyskryminacji tych emerytów, którzy zdecydowali – na podstawie niekonstytucyjnych przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku – o rozwiązaniu umowy o pracę /naruszenie art. 32 Konstytucji RP/. Niewątpliwie decyzja taka podyktowana była niepewnością co do dalszych niekorzystnych zmian w przepisach emerytalnych i obawą przed utratą nabytych uprawnień. Taką niepewność pogłębiał z pewnością fakt, że ustawa emerytalna w okresie jej obowiązywania od 1999 roku była przedmiotem badana w różnym zakresie przez Trybunał Konstytucyjny aż 32 razy.

             Trudno w takiej sytuacji mówić o zaufaniu do Państwa i stanowionego przez nie prawa.

               Uważam, że emeryci, którzy rozwiązali umowy o pracę powinni znaleźć w przepisach prawa gwarancję zrekompensowania poniesionych strat materialnych /tak jak emeryci z zawieszoną emeryturą/, a nie dochodzić naprawienia szkody w postępowaniach sądowych z negatywnym skutkiem.

        Dodatkowo nadmieniam, że istotną okolicznością przemawiającą za koniecznością złożenia niniejszej petycji jest fakt występowania rozbieżności w orzecznictwie sądów. Wiele spraw wytoczonych przez emerytów przeciwko Skarbowi Państwa o zapłatę /w trybie art. 417¹ kc/ zakończyło się oddaleniem powództwa. Znane są mi 3 przypadki, w których powództwa emerytów zostały uwzględnione /z pewnością jest ich więcej, ale takimi danymi dysponuje Prokuratoria Generalna występująca w tych postępowaniach w imieniu Skarbu Państwa/.

                          Pierwsza sprawa Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia – I C 57/14 – w której emerytce zasądzono żądane odszkodowanie. Wyrok w tej sprawie został utrzymany w mocy przez Sąd Okręgowy w Warszawie.

                          Kolejne dwie sprawy znalazły swój finał w Sądzie Najwyższym, który oddalił skargi kasacyjne Skarbu Państwa od wyroków uwzględniających powództwa /są to wyroki z dnia 11.05.2016r. w sprawie I CSK 350/15 i z dnia 2.06.2016r. w sprawie I CSK 513/15/. Z uzasadnień SN wynika, że niezależnie od wyboru jakiego emeryt dokonał, utrata jednego z dwóch świadczeń pozostaje w związku z niekonstytucyjną normą prawną. Wyroki te  wyznaczają więc linię orzeczniczą w sprawach emerytów, którzy musieli zrezygnować z pracy by zachować emeryturę, tracąc wynagrodzenie.

                  Wielu emerytów po przegranych procesach zrezygnowało lub nie miało możliwości /często finansowych/ do składania skargi kasacyjne w poczuciu bezradności i niesprawiedliwości społecznej.

                         Takie rozbieżności w orzecznictwie  nie powinny mieć miejsca, co szczegółowo objaśnia Sąd Najwyższy – w postanowieniu z dnia 17 czerwca 2015 r., III CSK 59/15, Sąd Najwyższy objaśnił pojęcie „rozbieżność w orzecznictwie sądów”, stanowiące jedną z przyczyn kasacyjnych przewidzianych w art. 398⁹ § 1 pkt 2 k.p.c. Stwierdził, że przez rozbieżność w orzecznictwie sądów, uzasadniającą przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, należy rozumieć istnienie zróżnicowanych albo sprzecznych rozstrzygnięć w sprawach o takich samych lub bardzo podobnych stanach faktycznych, w których mają zastosowanie te same przepisy prawne, wyłożone lub zastosowane w sposób prowadzący do wydania odmiennych orzeczeń albo innych decyzji procesowych. Zwrócił uwagę, że rozbieżność orzecznictwa nie może być utożsamiana z jego różnorodnością, będącą zjawiskiem naturalnym i pożądanym, orzekł zatem, iż nie stanowi ona – podobnie jak wielokierunkowość stosowania prawa – przyczyny kasacyjnej, o której mowa w przytoczonym przepisie.             

              Podjęcie inicjatywy ustawodawczej zmierzającej do uchwalenia ustawy, która zrekompensowałaby utratę zarobków, przywróciłoby zaufanie do Państwa i stanowionego przez nie prawa.

                             Wobec powyższego uprzejmie proszę o przyjęcie petycji i rozpatrzenie jej zgodnie z wnioskiem.

                                                                       Z poważaniem