DZIEŃ WSZYSTKICH
ŚWIĘTYCH
1 listopada Kościół katolicki obchodzi uroczystość Wszystkich Świętych.
Kościół w tym dniu oddaje cześć tym wszystkim, którzy już weszli do chwały
niebieskiej, a wiernym pielgrzymującym jeszcze na ziemi wskazuje drogę, która
ma zaprowadzić ich do świętości. Przypomina nam również prawdę o naszej
wspólnocie ze Świętymi, którzy otaczają nas opieką.
Najpierw przedmiotem kultu stała się
Najświętsza Maryja Panna, jako Matka Syna Bożego. Zaczęto wznosić kościoły ku
Jej czci, Kościół zaczął ustanawiać święta i układał modlitwy oraz pieśni o
Matce Bożej. W tym samym dochodzi też kult św. Michała Archanioła.
Krwawe prześladowania Kościoła w I w.
rozbudziły także kult męczenników. Dzień ich zgonu uważano za dzień ich
narodzin dla nieba. Dlatego już od V w. kult prywatny przerodził się w
urzędowy, powszechny. 13 maja 608 r. papież Bonifacy IV, rzymską świątynie
pogańską, ku czci nieznanych bóstw
(Panteon), poświęcił Matce Bożej i świętym męczennikom. Natomiast papież Jan XI
w 935 r. ustanowił osobne święto ku czci Wszystkich Świętych, wyznaczając je na
dzień 1 listopada. Uroczystość Wszystkich Świętych ma już ponad tysiącletnią
tradycję i przypomina nam przede wszystkim tych Świętych Pańskich "z
każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków" (por. Ap 7, 9), którzy
nie mają swoich osobnych wspomnień w roku liturgicznym. Święto
poprzedzone było wigilią, a od XV w. otrzymało także oktawę. Reforma z 1955 r.
usunęła wigilię i oktawę.
WSPOMNIENIE WSZYSTKICH
ZMARŁYCH
Wspomnienie
Wszystkich Wiernych Zmarłych Kościół obchodzi 2 listopada i w tradycji polskiej
dzień ten jest nazywany Dniem Zadusznym lub inaczej "zaduszkami". To
wspomnienie wprowadził opat benedyktynów w Cluny we Francji, św. Odilon. W 998 r. zarządził modlitwy za dusze
wszystkich zmarłych w dniu 2 listopada. W XIII w. zwyczaj ten w Kościele
rzymskim stał się powszechny.
Kościół w tym dniu
wspomina zmarłych pokutujących za grzechy w czyśćcu. Chodzi o tych, którzy nie
mogą wejść do nieba, gdyż mają pewne długi do spłacenia Bożej sprawiedliwości.
Prawdę o istnieniu czyśćca Kościół ogłosił jako dogmat na soborze w Lyonie w
1274 r. i na XXV sesji Soboru Trydenckiego (1545-1563), w osobnym dekrecie o
czyśćcu. Sobór Trydencki orzekł prawdę, że duszom w czyśćcu możemy pomagać.
Cała wspólnota Kościoła przychodzi z pomocą duszom czyśćcowym zanosząc w tym
dniu prośby przed tron Boży. Aby przyjść z pomocą zmarłym pokutującym w
czyśćcu, żyjący mogą w tych dniach uzyskać i ofiarować odpusty zupełne.
0 komentarze:
Prześlij komentarz