Petycja kobiet 53 do Sejmu - wersja robocza

Kochani

                    Jak można przypuszczać, ze wszystkich dotychczasowych opinii, odpowiedzi na nasze listy, interpelacje poselskie i inne działania, art. 25 ust. 1b zawarty w ustawie o zmianie ustawy z FUS z dnia 11 maja 2012 r. jest nie do wzruszenia. Nikt nie chce go dla pokrzywdzonych emerytów ani zmienić ani usunąć.

Pozostaje nam w tej chwili walka o takie same prawa do powszechnej emerytury, jakie otrzymały osoby urodzone do końca roku 1952.

Poniżej zamieszczam roboczą, dosyć obszerną, wersję petycji (zwaną popularnie petycją kobiet 53) do Marszałka Sejmu RP.

W pierwszym akapicie: „do których należę również ja, kobieta urodzona w roku 1953”, każda pokrzywdzona osoba pisze o sobie (np. nauczyciel, który ma emeryturę przyznaną na podstawie . 88 ustawy z dnia 1982 r., - Karta Nauczyciela). W dalszym tekście też należy dokonać drobnych przeróbek, pisząc o sobie zamiast o kobietach 53.

Kochani, poprawiajcie tę petycję, piszcie, co skrócić, co uzupełnić, co zmienić. Czasu jest niedużo, ta petycja powinna trafić jak najszybciej do Sejmu, przed rozpatrzeniem petycji naszej koleżanki w MRPiPS.          

Szanowny Panie Marszałku

                     Zwracam się do Pana z prośbą o podjęcie kroków prawnych, stosownych i właściwych, których efektem będzie usuniecie negatywnych skutków w stosunku do skrzywdzonych emerytów, do których należę również ja, kobieta urodzona w roku 1953.          

               Ustawa, która w powszechnym odbiorze społecznym funkcjonuje jako ustawa o wydłużeniu wieku emerytalnego, wprowadziła podstępnie przepisy dyskryminujące  osoby, które pobierały emeryturę przyznaną przed osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego na podstawie przepisów art. 46, art. 50, art. 50a,  art. 50e, 184 ustawy emerytalnej, art. 34 lub  art. 48 i 49 ustawy emerytalnej, w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2006 r. lub  art. 88 ustawy z dnia 1982 r., - Karta Nauczyciela.  

W stosunku do osób objętych tzw. nowym systemem, kobiety z roczników 1949-1953 uzyskały możliwość nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym 55 lat pod warunkiem posiadania co najmniej 30-letniego okresu składkowego i nieskładkowego albo 20-letniego okresu składkowego i nieskładkowego dla osoby uznanej za całkowicie niezdolną do pracy.

           Instytucja wcześniejszej emerytury na podstawie art. 46 w zw. z art. 29 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 748, ze zm.) miała charakter przywileju, który umożliwił niektórym ubezpieczonym, którzy zostali objęci systemem zdefiniowanej składki, na skorzystaniu z możliwości nabycia prawa do emerytury w systemie zdefiniowanego świadczenia.

          Przywilej ten miał charakter wygasający. W pierwotnym brzmieniu ustawy emerytalnej, warunki do uzyskania wcześniejszej emerytury na starych zasadach dla osób objętych nowym systemem, powinny były zostać spełnione do dnia 31 grudnia 2006 r. Oznaczało to, że mogły z niego skorzystać kobiety urodzone w latach 1949-1951 (spełniony został warunek ukończenia 55 lat do końca 2006 r.).

 

          Ówczesne rządy chciały przywilej emerytalny zlikwidować i zastąpić go o wiele mniej korzystnymi emeryturami pomostowymi, a także skrócić listę zawodów uprawnionych do wcześniejszej emerytury. Negocjacje w tej sprawie między pracodawcami, związkami i kolejnymi rządami trwały od 2000 r. Nie udało się jednak dojść do porozumienia. Wobec tego wydłużono termin do spełnienia warunków do uzyskania wcześniejszej emerytury na starych zasadach do 31 grudnia 2007 r. Regulacja weszła w życie z dniem 16 września 2005 r. i umożliwiła skorzystanie z prawa do wcześniejszej emerytury kobietom urodzonym w roku 1952.

           Rok 2007 był rokiem wyborczym, trudno było skrócić przywileje emerytalne. Kampania wyborcza to najgorszy moment, aby decydować, kto ma mieć prawo do wcześniejszych emerytur, a kto nie. Przywileje dostaliby ci, którzy najgłośniej krzyczą i protestują, a nie ci, którzy emerytur potrzebują.

Dodatkowe 12 miesięcy miało umożliwić partnerom społecznym wynegocjowanie zasad przechodzenia na emerytury pomostowe od 1 stycznia 2009 r.

Porozumienie ze związkami zawodowymi zostało podpisane w sierpniu 2007 r. 
Efektem tego była Ustawa z dnia 7 września 2007 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 191, poz. 1369), wydłużyła termin do skorzystanie z prawa do wcześniejszej emerytury do 31 grudnia 2008 r. Regulacja weszła w życie z dniem 2 listopada 2007 r. i umożliwiła skorzystanie z prawa do wcześniejszej emerytury kobietom urodzonym w roku 1953.

                     Ustawa z dnia 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 637) wprowadziła przepis ograniczający czasowo do końca 2012 r. przejście z emerytury wcześniejszej na powszechną  według starych zasad. 

Kobiety urodzone do 31.12.1952 r., które złożyły wniosek do ZUS do końca 2012 roku mogły skorzystać przy obliczaniu emerytury powszechnej z dotychczasowych zasad.  Kobiety urodzone w 1953 r. nie osiągnęły do 31.12.2012 r. powszechnego wieku emerytalnego, wnioski o przyznanie świadczenia emerytalnego były odrzucane w ZUS.

Minister MPiPS pisał w swoich opiniach: ”Ustawa zmieniająca z dnia 11 maja 2012 r. została ogłoszona w Dzienniku Ustaw z dnia 6 czerwca 2012 r., tak więc osoby zainteresowane miały wystarczająco dużo czasu na zgłoszenie do końca 2012 r. wniosku o emeryturę z tytułu osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego”.

                Regulacja objęła  nie tylko kobiety z rocznika 1953 r., które nabyły prawo do wcześniejszej emerytury na podstawie art. 46 ustawy emerytalnej oraz kobiety urodzone w latach 1949-1952, które wniosek o przyznanie emerytury zgłosiły dopiero po 31 grudnia 2012 r., ale także osoby, które nabyły prawo do emerytury częściowej (art. 26b), kolejowej (art. 50), górniczej (art. 50a i 50e), emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (art. 184) a także emerytury nauczycielskiej (art. 88 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela). Wśród osób pokrzywdzonych regulacją z 11 maja 2012 r. największą grupę stanowią kobiety urodzone w 1953 r.                                        

Kobiety z rocznika 1953 oraz pozostałe osoby skrzywdzone nowymi przepisami zostały drastycznie wykluczone z kręgu podmiotów uprawnionych do obliczenia emerytury w powszechnym wieku emerytalnym według tych samych zasad, według których te podmioty miały naliczoną emeryturę wcześniejszą. Do 31.12.2012 r. nie mogły ,,dostosować się" do nowych rozwiązań, nie ukończyły 60 lat. Pozostali zachowali prawo do obliczenia emerytury powszechnej według dotychczasowych zasad, czyli kobiety urodzone do 31 grudnia 1952 r. (art. 24 ust. la pkt 1) oraz mężczyźni urodzeni  w roku  1948 (art. 27 ust 3).

              Polskie prawo krzywdzi osoby pobierające emerytury  na podstawie przepisów art. 46, art. 50, art. 50a,  art. 50e, 184 ustawy emerytalnej, art. 34 lub  art. 48 i 49 ustawy emerytalnej, w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2006 r. lub  art. 88 ustawy z dnia 1982 r., - Karta Nauczyciela, gdyż naruszone zostały podstawowe zasady obywatela:

    1.    utrata praw nabytych – podstawę wymiaru emerytury określa się w momencie ustalenia prawa do emerytury (uzyskania statusu emeryta)

    2.   występowanie niezgodności nowej zasady naliczania emerytury w powszechnym wieku emerytalnym z Konstytucją RP, ponieważ

            - podważona zostaje zasada zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikająca z Art. 2 Konstytucji RP.

            - dyskryminuje „wcześniejszych” emerytów ze względu na wiek, płeć i przynależność do ubezpieczyciela (ZUS, KRUS)

            - występuje działanie prawa wstecz - ustawa  zobowiązuje ZUS do potrącania kwot emerytur przyznanych przed dniem jej obowiązywania.

            - narusza gwarancje nienaruszalności kapitału początkowego (ustawa o FUS) poprzez jego pomniejszenie o pobrane wcześniej emerytury
  3.   brak vacacio-legis dla "wcześniejszych" emerytów

                    Dla „wcześniejszych” emerytów nie było okresu przejściowego, a przykładowo dla mundurowych okres przejściowy wynosi 12 lat /(Dz.U. 2012, poz. 664).

Ustawodawca pozbawił „wcześniejszych” emerytów wiedzy o skutkach skorzystania z prawa do wcześniejszej emerytury. Wręcz zapewniano ich, iż nie wpłynie to niekorzystnie na wysokość ich zwykłej emerytury.

                 

                Wyjaśnienia urzędników ministerialnych uspokajające emerytów, iż po niekorzystnym wyniku przeliczenia można pozostać na emeryturze wcześniejszej, nie uwzględniają straty finansowej spowodowanej brakiem możliwości  przeliczenia emerytury z nową kwotą bazową oraz obaw emerytów o dalsze losy wcześniejszych emerytur, gdy przepisy emerytalne są nowelizowane ad hoc, prawo jest niestabilne, działa wstecz i ma za nic prawa nabyte.

              Świadczenia emerytalne przyznano nam na podstawie Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2004 r. Nr 39 poz. 353). Od tego czasu, w ciągu kilkunastu lat, ponad 80 razy dokonywano zmian i poprawek przepisów emerytalnych, często lokując je w  sposób podstępny i uboczny. Gąszcz przepisów, ciągłe zmiany i poprawki przepisów emerytalnych sprawiają trudności wielu osobom.  System emerytalny jest nieczytelny dla większości zwykłych ludzi, uderza w najsłabsza grupę społeczeństwa, w emerytów. Nie informuje się ich o zmieniających się prawach, możliwościach korzystnych przeliczeń świadczeń. Jest to świadome i celowe zagmatwanie prawa, aby przemycać niekorzystne zmiany emerytalne.

             Głównym zagrożeniem dla systemu emerytalnego jest fakt, że jest on projektowany i bezustannie modyfikowany w celu realizacji krótkoterminowych, politycznych celów, a nie dla zapewnienia długoterminowego bezpieczeństwa.

                                 Aby zapobiec dyskryminacji skrzywdzonych emerytów i ich poczuciu niesprawiedliwości proszę o naprawę błędu legislacyjnego i przyznanie „wcześniejszym” emerytom takich samych praw, jakie otrzymali ich starsi koledzy i koleżanki w myśl art. 32 ust. 1 Konstytucji RP:

„W orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego utrwalony jest pogląd, że  także w sferze prawa do zabezpieczenia społecznego art. 32 ust. 1 Konstytucji jest źródłem zasady równości wobec prawa rozumianej jako nakaz, aby wszystkie podmioty prawa (adresaci norm prawnych), charakteryzujące się daną cechą istotną (relewantną) w równym stopniu, były traktowane równo – bez dyskryminowania i faworyzowania”