Petycja kobiet 53 - wysyłamy do Sejmu

Kochani
              Tekst petycji skrócony, poprawiony, błędy usunięte, Jeśli ktoś ma jeszcze jakieś uwagi, proszę napisać. Dziękuję za dotychczasowe uwagi.
Pismo poniższe można zmieniać, poprawiać według uznania. 

Jak można przypuszczać, ze wszystkich dotychczasowych opinii, odpowiedzi na nasze listy, interpelacje poselskie i inne działania, art. 25 ust. 1b zawarty w ustawie o zmianie ustawy z FUS z dnia 11 maja 2012 r. jest nie do wzruszenia. Nikt nie chce go dla pokrzywdzonych emerytów ani zmienić ani usunąć. Najlepiej w petycji nie poruszać tego artykułu.

Pozostaje nam w tej chwili walka o takie same prawa do powszechnej emerytury, jakie otrzymały osoby urodzone do końca roku 1952.

                    Kobiety z rocznika 1953,  kobiety z roczników 1949 - 1952 (które się „spóźniły” z wnioskami o emeryturę powszechną), osoby, które nabyły prawo do emerytury  kolejowej (art. 50), górniczej (art. 50a i 50e), emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (art. 184),  nauczyciele  (emerytury na podstawie art. 88 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta nauczyciela) , czyli emeryci, którzy pobierali emeryturę przyznaną przed osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego na podstawie przepisów art. 46, art. 50, art. 50a,  art. 50e, 184 ustawy emerytalnej, lub  art. 88 ustawy z dnia 1982 r., - Karta Nauczyciela i którzy zostali skrzywdzeni przepisami emerytalnymi Ustawy z dnia 11 maja 2012 r.                 

od dzisiaj, jak najszybciej,  wysyłamy petycje do Sejmu RP na ręce Marszałka Sejmu RP, Pana Posła Marka Kuchcińskiego 

Jak złożyć petycję

Każdy ma prawo składać petycje, wnioski i skargi w interesie publicznym, własnym lub innej osoby za jej zgodą do organów władzy publicznej oraz do organizacji i instytucji społecznych w związku z wykonywanymi przez nie zadaniami zleconymi z zakresu administracji publicznej (art. 63 Konstytucji RP).

Petycję do Sejmu można złożyć w jeden z następujących sposobów:

§  wysłać pocztą pod adres:

Kancelaria Sejmu
ul. Wiejska 4/6/8
00-902 Warszawa
z dopiskiem "Petycja"

§  wysłać na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Kancelarii Sejmu na platformie ePUAP: /KSRP/SkrytkaESP  (mój dopisek: trzeba posiadać podpis elektroniczny)

§  dostarczyć osobiście:

Kancelaria Sejmu
Wydział Podawczy
ul. Wiejska 4/6/8, bud. N
Warszawa
w dzień powszedni w godzinach 8-16

Schemat rozpatrywania petycji w Sejmie można zobaczyć na stronie sejmowej    http://www.sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/page.xsp/schemat

Pismo – petycję,  kopiujemy poniższy tekst, wpisujemy swoje dane , koniecznie trzeba podpisać własnoręcznie,  wysyłamy, najlepiej pocztą, listem poleconym.

               W pierwszym akapicie: „do których należę również ja, kobieta urodzona w roku 1953”, każda pokrzywdzona osoba pisze o sobie (np. nauczyciel, który ma emeryturę przyznaną na podstawie . 88 ustawy z dnia 1982 r., - Karta Nauczyciela). W dalszym tekście też należy dokonać drobnych przeróbek, pisząc o sobie zamiast o kobietach 53.

………………………………..

miejscowość, data

……………………………….

imię i nazwisko wnioskodawcy (-ów)

osoba reprezentująca podmiot

……………………………….

adres zamieszkania (adres do korespondencji)

siedziba podmiotu

                                                                        Marszałek Sejmu RP

                                                                      Pan Marek Kuchciński

                                                                         Kancelaria Sejmu
                                                                          ul. Wiejska 4/6/8
                                                                         00-902 Warszawa

Petycja

                               Na podstawie art. 2 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o petycjach, zwracam się do Pana Marszałka z prośbą o podjęcie kroków prawnych, stosownych i właściwych, których efektem będzie usuniecie negatywnych skutków Ustawy z dnia 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w stosunku do skrzywdzonych emerytów, do których należę również ja, kobieta urodzona w roku 1953.          

                  Ustawa, która w powszechnym odbiorze społecznym funkcjonuje jako ustawa o wydłużeniu wieku emerytalnego, wprowadziła podstępnie przepisy dyskryminujące  osoby, które pobierały emeryturę przyznaną przed osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego na podstawie przepisów art. 46, art. 50, art. 50a,  art. 50e, 184 ustawy emerytalnej,  lub  art. 88 ustawy z dnia 1982 r., - Karta Nauczyciela.  

                 W stosunku do osób objętych tzw. nowym systemem, kobiety z roczników 1949-1953 uzyskały możliwość nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym 55 lat pod warunkiem posiadania co najmniej 30-letniego okresu składkowego i nieskładkowego albo 20-letniego okresu składkowego i nieskładkowego dla osoby uznanej za całkowicie niezdolną do pracy.

                W pierwotnym brzmieniu ustawy emerytalnej, warunki do uzyskania wcześniejszej emerytury na starych zasadach dla osób objętych nowym systemem, powinny były zostać spełnione do dnia 31 grudnia 2006 r. Oznaczało to, że mogły z niego skorzystać kobiety urodzone w latach 1949-1951 (spełniony został warunek ukończenia 55 lat do końca 2006 r.).

               Ówczesne rządy chciały przywilej emerytalny zlikwidować i zastąpić go o wiele mniej korzystnymi emeryturami pomostowymi, a także skrócić listę zawodów uprawnionych do wcześniejszej emerytury. Negocjacje w tej sprawie między pracodawcami, związkami i kolejnymi rządami trwały od 2000 r. Nie udało się jednak dojść do porozumienia. Wobec tego wydłużono termin do spełnienia warunków do uzyskania wcześniejszej emerytury na starych zasadach do 31 grudnia 2007 r. Regulacja weszła w życie z dniem 16 września 2005 r. i umożliwiła skorzystanie z prawa do wcześniejszej emerytury kobietom urodzonym w roku 1952.

              Rok 2007 był rokiem wyborczym, trudno było skrócić przywileje emerytalne. Kampania wyborcza to najgorszy moment, aby decydować, kto ma mieć prawo do wcześniejszych emerytur, a kto nie. Przywileje dostaliby ci, którzy najgłośniej krzyczą i protestują, a nie ci, którzy emerytur potrzebują.

Dodatkowe 12 miesięcy miało umożliwić partnerom społecznym wynegocjowanie zasad przechodzenia na emerytury pomostowe od 1 stycznia 2009 r.

Porozumienie ze związkami zawodowymi zostało podpisane w sierpniu 2007 r.
Efektem tego była Ustawa z dnia 7 września 2007 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wydłużyła termin do skorzystanie z prawa do wcześniejszej emerytury do 31 grudnia 2008 r. Regulacja weszła w życie z dniem 2 listopada 2007 r. i umożliwiła skorzystanie z prawa do wcześniejszej emerytury kobietom urodzonym w roku 1953.

                     Ustawa z dnia 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 637) wprowadziła przepis ograniczający czasowo do końca 2012 r. przejście z emerytury wcześniejszej na powszechną  według starych zasad. 

Kobiety urodzone do 31.12.1952 r., które złożyły wniosek do ZUS do końca 2012 roku mogły skorzystać przy obliczaniu emerytury powszechnej z dotychczasowych zasad.  Kobiety urodzone w 1953 r. nie osiągnęły do 31.12.2012 r. powszechnego wieku emerytalnego, wnioski o przyznanie świadczenia emerytalnego były odrzucane w ZUS.

Minister MPiPS pisał w swoich opiniach: ”Ustawa zmieniająca z dnia 11 maja 2012 r. została ogłoszona w Dzienniku Ustaw z dnia 6 czerwca 2012 r., tak więc osoby zainteresowane miały wystarczająco dużo czasu na zgłoszenie do końca 2012 r. wniosku o emeryturę z tytułu osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego”.

                Regulacja objęła  nie tylko kobiety z rocznika 1953 r., które nabyły prawo do wcześniejszej emerytury na podstawie art. 46 ustawy emerytalnej oraz kobiety urodzone w latach 1949-1952, które wniosek o przyznanie emerytury zgłosiły dopiero po 31 grudnia 2012 r., ale także osoby, które nabyły prawo do emerytury  kolejowej (art. 50), górniczej (art. 50a i 50e), emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (art. 184) a także emerytury nauczycielskiej (art. 88 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela). Wśród osób pokrzywdzonych regulacją z 11 maja 2012 r. największą grupę stanowią kobiety urodzone w 1953 r.                                        

               Kobiety z rocznika 1953 oraz pozostałe osoby skrzywdzone nowymi przepisami zostały drastycznie wykluczone z kręgu podmiotów uprawnionych do obliczenia emerytury w powszechnym wieku emerytalnym według tych samych zasad, według których te podmioty miały naliczoną emeryturę wcześniejszą. Do 31.12.2012 r. nie mogły ,,dostosować się" do nowych rozwiązań, nie ukończyły 60 lat. Pozostali zachowali prawo do obliczenia emerytury powszechnej według dotychczasowych zasad, czyli kobiety urodzone do 31 grudnia 1952 r. (art. 24 ust. la pkt 1) oraz mężczyźni urodzeni  w roku  1948 (art. 27 ust 3).

              Polskie prawo krzywdzi osoby pobierające emerytury  na podstawie przepisów art. 46, art. 50, art. 50a,  art. 50e, 184 ustawy emerytalnej, art. 34 lub  art. 48 i 49 ustawy emerytalnej, w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2006 r. lub  art. 88 ustawy z dnia 1982 r., - Karta Nauczyciela, gdyż naruszone zostały podstawowe zasady obywatela:

    1.    utrata praw nabytych – podstawę wymiaru emerytury określa się w momencie ustalenia prawa do emerytury (uzyskania statusu emeryta)

    2.   występowanie niezgodności nowej zasady naliczania emerytury w powszechnym wieku emerytalnym z Konstytucją RP, ponieważ

            - podważona zostaje zasada zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikająca z Art. 2 Konstytucji RP.

            - dyskryminuje „wcześniejszych” emerytów ze względu na wiek, płeć i przynależność do ubezpieczyciela (ZUS, KRUS)

            - występuje działanie prawa wstecz - ustawa  zobowiązuje ZUS do potrącania kwot emerytur przyznanych przed dniem jej obowiązywania.

            - narusza gwarancje nienaruszalności kapitału początkowego (ustawa o FUS) poprzez jego pomniejszenie o pobrane wcześniej emerytury
  3.   brak vacacio-legis dla "wcześniejszych" emerytów

                    Dla „wcześniejszych” emerytów nie było okresu przejściowego, a przykładowo dla mundurowych okres przejściowy wynosi 12 lat /(Dz.U. 2012, poz. 664).

Ustawodawca pozbawił „wcześniejszych” emerytów wiedzy o skutkach skorzystania z prawa do wcześniejszej emerytury. Wręcz zapewniano ich, iż nie wpłynie to niekorzystnie na wysokość ich zwykłej emerytury.

                 

            Wyjaśnienia urzędników ministerialnych uspokajające emerytów, iż po niekorzystnym wyniku przeliczenia można pozostać na emeryturze wcześniejszej, nie uwzględniają straty finansowej spowodowanej brakiem możliwości  przeliczenia emerytury z nową kwotą bazową oraz obaw emerytów o dalsze losy wcześniejszych emerytur, gdy przepisy emerytalne są nowelizowane ad hoc, prawo jest niestabilne, działa wstecz i ma za nic prawa nabyte.

              Świadczenia emerytalne przyznano nam na podstawie Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS. Od tego czasu, w ciągu kilkunastu lat, ponad 80 razy dokonywano zmian i poprawek przepisów emerytalnych, często lokując je w  sposób podstępny i uboczny. Gąszcz przepisów, ciągłe zmiany i poprawki przepisów emerytalnych sprawiają trudności wielu osobom.  System emerytalny jest nieczytelny dla większości zwykłych ludzi, uderza w najsłabsza grupę społeczeństwa, w emerytów. Nie informuje się ich o zmieniających się prawach, możliwościach korzystnych przeliczeń świadczeń. Jest to świadome i celowe zagmatwanie prawa, aby przemycać niekorzystne zmiany emerytalne. 

     Głównym zagrożeniem dla systemu emerytalnego jest fakt, że jest on projektowany i bezustannie modyfikowany w celu realizacji krótkoterminowych, politycznych celów, a nie dla zapewnienia długoterminowego bezpieczeństwa.

                                 Aby zapobiec dyskryminacji skrzywdzonych emerytów i ich poczuciu niesprawiedliwości proszę o naprawę błędu legislacyjnego i przyznanie „wcześniejszym” emerytom takich samych praw, jakie otrzymali ich starsi koledzy i koleżanki w myśl art. 32 ust. 1 Konstytucji RP:

„W orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego utrwalony jest pogląd, że  także w sferze prawa do zabezpieczenia społecznego art. 32 ust. 1 Konstytucji jest źródłem zasady równości wobec prawa rozumianej jako nakaz, aby wszystkie podmioty prawa (adresaci norm prawnych), charakteryzujące się daną cechą istotną (relewantną) w równym stopniu, były traktowane równo – bez dyskryminowania i faworyzowania”

                                         Z wyrazami szacunku                                 

                                                                                          własnoręczny podpis

Petycja kobiet 53 do Sejmu - wersja robocza

Kochani

                    Jak można przypuszczać, ze wszystkich dotychczasowych opinii, odpowiedzi na nasze listy, interpelacje poselskie i inne działania, art. 25 ust. 1b zawarty w ustawie o zmianie ustawy z FUS z dnia 11 maja 2012 r. jest nie do wzruszenia. Nikt nie chce go dla pokrzywdzonych emerytów ani zmienić ani usunąć.

Pozostaje nam w tej chwili walka o takie same prawa do powszechnej emerytury, jakie otrzymały osoby urodzone do końca roku 1952.

Poniżej zamieszczam roboczą, dosyć obszerną, wersję petycji (zwaną popularnie petycją kobiet 53) do Marszałka Sejmu RP.

W pierwszym akapicie: „do których należę również ja, kobieta urodzona w roku 1953”, każda pokrzywdzona osoba pisze o sobie (np. nauczyciel, który ma emeryturę przyznaną na podstawie . 88 ustawy z dnia 1982 r., - Karta Nauczyciela). W dalszym tekście też należy dokonać drobnych przeróbek, pisząc o sobie zamiast o kobietach 53.

Kochani, poprawiajcie tę petycję, piszcie, co skrócić, co uzupełnić, co zmienić. Czasu jest niedużo, ta petycja powinna trafić jak najszybciej do Sejmu, przed rozpatrzeniem petycji naszej koleżanki w MRPiPS.          

Szanowny Panie Marszałku

                     Zwracam się do Pana z prośbą o podjęcie kroków prawnych, stosownych i właściwych, których efektem będzie usuniecie negatywnych skutków w stosunku do skrzywdzonych emerytów, do których należę również ja, kobieta urodzona w roku 1953.          

               Ustawa, która w powszechnym odbiorze społecznym funkcjonuje jako ustawa o wydłużeniu wieku emerytalnego, wprowadziła podstępnie przepisy dyskryminujące  osoby, które pobierały emeryturę przyznaną przed osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego na podstawie przepisów art. 46, art. 50, art. 50a,  art. 50e, 184 ustawy emerytalnej, art. 34 lub  art. 48 i 49 ustawy emerytalnej, w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2006 r. lub  art. 88 ustawy z dnia 1982 r., - Karta Nauczyciela.  

W stosunku do osób objętych tzw. nowym systemem, kobiety z roczników 1949-1953 uzyskały możliwość nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym 55 lat pod warunkiem posiadania co najmniej 30-letniego okresu składkowego i nieskładkowego albo 20-letniego okresu składkowego i nieskładkowego dla osoby uznanej za całkowicie niezdolną do pracy.

           Instytucja wcześniejszej emerytury na podstawie art. 46 w zw. z art. 29 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 748, ze zm.) miała charakter przywileju, który umożliwił niektórym ubezpieczonym, którzy zostali objęci systemem zdefiniowanej składki, na skorzystaniu z możliwości nabycia prawa do emerytury w systemie zdefiniowanego świadczenia.

          Przywilej ten miał charakter wygasający. W pierwotnym brzmieniu ustawy emerytalnej, warunki do uzyskania wcześniejszej emerytury na starych zasadach dla osób objętych nowym systemem, powinny były zostać spełnione do dnia 31 grudnia 2006 r. Oznaczało to, że mogły z niego skorzystać kobiety urodzone w latach 1949-1951 (spełniony został warunek ukończenia 55 lat do końca 2006 r.).

 

          Ówczesne rządy chciały przywilej emerytalny zlikwidować i zastąpić go o wiele mniej korzystnymi emeryturami pomostowymi, a także skrócić listę zawodów uprawnionych do wcześniejszej emerytury. Negocjacje w tej sprawie między pracodawcami, związkami i kolejnymi rządami trwały od 2000 r. Nie udało się jednak dojść do porozumienia. Wobec tego wydłużono termin do spełnienia warunków do uzyskania wcześniejszej emerytury na starych zasadach do 31 grudnia 2007 r. Regulacja weszła w życie z dniem 16 września 2005 r. i umożliwiła skorzystanie z prawa do wcześniejszej emerytury kobietom urodzonym w roku 1952.

           Rok 2007 był rokiem wyborczym, trudno było skrócić przywileje emerytalne. Kampania wyborcza to najgorszy moment, aby decydować, kto ma mieć prawo do wcześniejszych emerytur, a kto nie. Przywileje dostaliby ci, którzy najgłośniej krzyczą i protestują, a nie ci, którzy emerytur potrzebują.

Dodatkowe 12 miesięcy miało umożliwić partnerom społecznym wynegocjowanie zasad przechodzenia na emerytury pomostowe od 1 stycznia 2009 r.

Porozumienie ze związkami zawodowymi zostało podpisane w sierpniu 2007 r. 
Efektem tego była Ustawa z dnia 7 września 2007 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 191, poz. 1369), wydłużyła termin do skorzystanie z prawa do wcześniejszej emerytury do 31 grudnia 2008 r. Regulacja weszła w życie z dniem 2 listopada 2007 r. i umożliwiła skorzystanie z prawa do wcześniejszej emerytury kobietom urodzonym w roku 1953.

                     Ustawa z dnia 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 637) wprowadziła przepis ograniczający czasowo do końca 2012 r. przejście z emerytury wcześniejszej na powszechną  według starych zasad. 

Kobiety urodzone do 31.12.1952 r., które złożyły wniosek do ZUS do końca 2012 roku mogły skorzystać przy obliczaniu emerytury powszechnej z dotychczasowych zasad.  Kobiety urodzone w 1953 r. nie osiągnęły do 31.12.2012 r. powszechnego wieku emerytalnego, wnioski o przyznanie świadczenia emerytalnego były odrzucane w ZUS.

Minister MPiPS pisał w swoich opiniach: ”Ustawa zmieniająca z dnia 11 maja 2012 r. została ogłoszona w Dzienniku Ustaw z dnia 6 czerwca 2012 r., tak więc osoby zainteresowane miały wystarczająco dużo czasu na zgłoszenie do końca 2012 r. wniosku o emeryturę z tytułu osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego”.

                Regulacja objęła  nie tylko kobiety z rocznika 1953 r., które nabyły prawo do wcześniejszej emerytury na podstawie art. 46 ustawy emerytalnej oraz kobiety urodzone w latach 1949-1952, które wniosek o przyznanie emerytury zgłosiły dopiero po 31 grudnia 2012 r., ale także osoby, które nabyły prawo do emerytury częściowej (art. 26b), kolejowej (art. 50), górniczej (art. 50a i 50e), emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (art. 184) a także emerytury nauczycielskiej (art. 88 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela). Wśród osób pokrzywdzonych regulacją z 11 maja 2012 r. największą grupę stanowią kobiety urodzone w 1953 r.                                        

Kobiety z rocznika 1953 oraz pozostałe osoby skrzywdzone nowymi przepisami zostały drastycznie wykluczone z kręgu podmiotów uprawnionych do obliczenia emerytury w powszechnym wieku emerytalnym według tych samych zasad, według których te podmioty miały naliczoną emeryturę wcześniejszą. Do 31.12.2012 r. nie mogły ,,dostosować się" do nowych rozwiązań, nie ukończyły 60 lat. Pozostali zachowali prawo do obliczenia emerytury powszechnej według dotychczasowych zasad, czyli kobiety urodzone do 31 grudnia 1952 r. (art. 24 ust. la pkt 1) oraz mężczyźni urodzeni  w roku  1948 (art. 27 ust 3).

              Polskie prawo krzywdzi osoby pobierające emerytury  na podstawie przepisów art. 46, art. 50, art. 50a,  art. 50e, 184 ustawy emerytalnej, art. 34 lub  art. 48 i 49 ustawy emerytalnej, w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2006 r. lub  art. 88 ustawy z dnia 1982 r., - Karta Nauczyciela, gdyż naruszone zostały podstawowe zasady obywatela:

    1.    utrata praw nabytych – podstawę wymiaru emerytury określa się w momencie ustalenia prawa do emerytury (uzyskania statusu emeryta)

    2.   występowanie niezgodności nowej zasady naliczania emerytury w powszechnym wieku emerytalnym z Konstytucją RP, ponieważ

            - podważona zostaje zasada zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikająca z Art. 2 Konstytucji RP.

            - dyskryminuje „wcześniejszych” emerytów ze względu na wiek, płeć i przynależność do ubezpieczyciela (ZUS, KRUS)

            - występuje działanie prawa wstecz - ustawa  zobowiązuje ZUS do potrącania kwot emerytur przyznanych przed dniem jej obowiązywania.

            - narusza gwarancje nienaruszalności kapitału początkowego (ustawa o FUS) poprzez jego pomniejszenie o pobrane wcześniej emerytury
  3.   brak vacacio-legis dla "wcześniejszych" emerytów

                    Dla „wcześniejszych” emerytów nie było okresu przejściowego, a przykładowo dla mundurowych okres przejściowy wynosi 12 lat /(Dz.U. 2012, poz. 664).

Ustawodawca pozbawił „wcześniejszych” emerytów wiedzy o skutkach skorzystania z prawa do wcześniejszej emerytury. Wręcz zapewniano ich, iż nie wpłynie to niekorzystnie na wysokość ich zwykłej emerytury.

                 

                Wyjaśnienia urzędników ministerialnych uspokajające emerytów, iż po niekorzystnym wyniku przeliczenia można pozostać na emeryturze wcześniejszej, nie uwzględniają straty finansowej spowodowanej brakiem możliwości  przeliczenia emerytury z nową kwotą bazową oraz obaw emerytów o dalsze losy wcześniejszych emerytur, gdy przepisy emerytalne są nowelizowane ad hoc, prawo jest niestabilne, działa wstecz i ma za nic prawa nabyte.

              Świadczenia emerytalne przyznano nam na podstawie Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2004 r. Nr 39 poz. 353). Od tego czasu, w ciągu kilkunastu lat, ponad 80 razy dokonywano zmian i poprawek przepisów emerytalnych, często lokując je w  sposób podstępny i uboczny. Gąszcz przepisów, ciągłe zmiany i poprawki przepisów emerytalnych sprawiają trudności wielu osobom.  System emerytalny jest nieczytelny dla większości zwykłych ludzi, uderza w najsłabsza grupę społeczeństwa, w emerytów. Nie informuje się ich o zmieniających się prawach, możliwościach korzystnych przeliczeń świadczeń. Jest to świadome i celowe zagmatwanie prawa, aby przemycać niekorzystne zmiany emerytalne.

             Głównym zagrożeniem dla systemu emerytalnego jest fakt, że jest on projektowany i bezustannie modyfikowany w celu realizacji krótkoterminowych, politycznych celów, a nie dla zapewnienia długoterminowego bezpieczeństwa.

                                 Aby zapobiec dyskryminacji skrzywdzonych emerytów i ich poczuciu niesprawiedliwości proszę o naprawę błędu legislacyjnego i przyznanie „wcześniejszym” emerytom takich samych praw, jakie otrzymali ich starsi koledzy i koleżanki w myśl art. 32 ust. 1 Konstytucji RP:

„W orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego utrwalony jest pogląd, że  także w sferze prawa do zabezpieczenia społecznego art. 32 ust. 1 Konstytucji jest źródłem zasady równości wobec prawa rozumianej jako nakaz, aby wszystkie podmioty prawa (adresaci norm prawnych), charakteryzujące się daną cechą istotną (relewantną) w równym stopniu, były traktowane równo – bez dyskryminowania i faworyzowania”

Rezygnacja z etatu na rzecz emerytury - Petycja P9-01/16

Kochani

               Sprawę petycji kobiet 53 omawiamy w poprzednim poście. 

             A teraz wracamy do sprawy odszkodowania za za rezygnację z etatu na rzecz emerytury, czyli petycji P9-01/16.  O tej petycji piszę także we wcześniejszych postach. Sprawa jest bardzo pilna. 

     27 kwietnia 2016 r. miała odbyć się dyskusja senackiej Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji nad sprawą zwrotu kosztów sądowych w sprawach cywilnych. Chodzi o koszty sądowe, jakie ponieśliby emeryci w sprawach o odszkodowanie.

Na posiedzeniu Komisji w dniu wczorajszym nie poruszano jednak tej sprawy, prawdopodobnie na skutek dużej ilości otrzymanych od emerytów protestów.

       Poniżej zamieszczam nową propozycję pisma do Komisji senackiej autorstwa Pani Ewy. Jeśli do tej pory ktokolwiek zainteresowany odszkodowaniem jeszcze nie wysłał protestu do Senatu, proszę koniecznie to zrobić. Ilość wniesionych protestów ma ogromne znaczenie dla korzystnego dla emerytów rozwiązania tej sprawy.

Może ktoś ma jeszcze jakiś pomysł to proszę przesyłać na stronę senatu zaznaczając, że do P 9-01/16 ale trzeba też wysłać pocztą tradycyjną z podpisem.

                  Drodzy Emeryci,  Pani Ewa ma jeszcze jeden pomysł, chyba bardzo dobry. Otóż Ci, którzy nie złożyli pozwu do sądu o odszkodowanie z powodów finansowych i marnej szansy wygrania sprawy, niech wysyłają do Senatu pisma króciutko opisując swoją sytuację, podając swoje nazwiska i adresy zamieszkania. W piśmie trzeba koniecznie zaznaczyć, że dotyczy to petycji P9-01/16. Im więcej będzie poszkodowanych, tym większe szanse na pozytywne załatwienie sprawy o odszkodowanie.

Sprawę Petycji P9-01/16 można obserwować na stronie  Senatu

http://www.senat.gov.pl/prace/senat/inicjatywy-ustawodawcze/inicjatywa,16.html

                                                                                                     Miejscowość, data

Imię i nazwisko

Adres

e-mail

Senacka Komisja Praw Człowieka,

 Praworządności i Petycji

ul. Wiejska 6

00 – 902 Warszawa

Dotyczy: petycji P9-01/16

            W nawiązaniu do petycji nr P9-01/16 z dnia 29.10.2015r. oraz propozycji ustawowego rozwiązania omawianego problemu, którą przesłałam w dniu 24.04.2016r.  pocztą e-mail i doręczyłam Panu Senatorowi Zdzisławowi Cichoniowi, przedkładam następną propozycję w tej sprawie. 

            Proponuję objęcie ustawą emerytów, którzy na podstawie art. 28 ustawy z dnia 16.12.2010r. w związku z art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z FUS utracili z winy ustawodawcy prawa nabyte i byli zobowiązani do rozwiązania stosunku pracy z dniem 30.09.2011r. / oczywiście nie dotyczy to osób, które w następnym dniu po rozwiązaniu stosunku pracy zostali zatrudnieni ponownie na takich samych warunkach/.

            Od dnia 1.10.2011r. do dnia ogłoszenia przez Trybunał Konstytucyjny wyroku w tej sprawie czyli do dnia 22.11.2012r. Za ten okres zostałaby wypłacona rekompensata przez Skarb Państwa za pośrednictwem ZUS w wysokości miesięcznej indywidualnej emerytury za ten okres. Rekompensata byłaby wypłacana po złożeniu indywidualnego wniosku przez zainteresowanych w terminie 6-miesiecy od dnia ogłoszenia ustawy.

            Pragnę zaznaczyć, że chodzi o taki sam okres jak dla grupy emerytów, którzy zawiesili emerytury, a którym przywrócono je ustawą z dnia 13.12.2013r. , tj. od 1.10.2011r. do 22.11.2012r.  Zwracam jeszcze uwagę na fakt, iż Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 22.11.2012r. uznał wprowadzenie ustawy z dnia 16.12.2010r. za niekonstytucyjną dla wszystkich emerytów, niezależnie od decyzji jaką podjęli.

Dla potwierdzenia mojej tezy, że nie ma sensu dochodzenie w sądzie strat materialnych poniesionych z winy wadliwego prawa, przedstawiam wykaz spraw przegranych przez emerytów oraz tylko 1 sprawy wygranej /według mojej wiedzy/.

Sygn. akt. I C 204/13  z dnia 21.01.2014r, Sąd Okręgowy w Lublinie

Sygn. akt. I C 1040/13  z dnia 12.02.2014r., Sąd Rejonowy Warszawa- Śródmieście    

Sygn. akt. I C 540/13  z dnia 24.03.2014r., Sąd Rejonowy Warszawa – Śródmieście

Sygn. akt. I C 626/14  z dnia 15.05.2014r., Sąd Rejonowy Warszawa – Śródmieście

Sygn. akt.VI C 857/13  z dnia 3.06.2014r., Sąd Rejonowy Warszawa - Śródmieście

Sygn. akt I ACa 642/14 z dnia 7.11.2014r., Sąd Apelacyjny w Warszawie

Jedna sprawa jest wygrana - Sygn. akt I C 57/14 z dnia  31.10.2014r., Sąd Rejonowy w Warszawie, po czym Skarb Państwa wniósł apelację ale sprawa została wygrana przez emerytkę z Łańcuta w grudniu 2016r.

Sygn. akt I ACa/735/14 z dnia 23.01.2015r., Sąd Apelacyjny w Warszawie /sprawa   jeszcze w toku ponieważ Skarb Państwa złożył skargę kasacyjną/.

Z poważaniem

Uwagi do petycji P9-01/16 - pismo do Komisji senackiej

Kochani

                      Poniżej zamieszczam pismo Pani Ewy z Krakowa w sprawie petycji P9-001/16 i projektu ustawy senackiej Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji (troszkę zmieniłam początek, by dotyczył także innych emerytów).

Chociaż czas na konsultacje społeczne w sprawie projektu ustawy o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych był do dnia 22 kwietnia, wysyłajcie Państwo pisma do Senatu. Miejmy nadzieję, że senacka Komisja ich nie odrzuci.

Do reprezentowania Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji w dalszych pracach nad projektem ustawy z senackiego druku nr 122 upoważniony został senator Zbigniew Cichoń

Podaję również adres e-mail do Senatu   senat@senat.gov.pl

UWAGA !

Posiedzenie Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw, Człowieka Praworządności i Petycji

27 kwietnia 2016 15:00

Komisja Ustawodawcza oraz Komisja Praw Człowieka, Praworządności  i Petycji
godz. 15.00, sala obrad plenarnych Senatu

1. Pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (druk senacki nr 122).
2. Pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (druk senacki nr 109).
   Opinie, stanowiska, materiały:
   Krajowa Rada Sądownictwa
   Polski Związek Emerytów, Rencistów i Inwalidów
   Rzecznik Praw Obywatelskich
   Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej
   Sąd Najwyższy

           Połączone komisje senackie razem ze sprawą projektu ustawy o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych będą omawiały inny projekt  ustawy. Proszę zauważyć, ile przy tym projekcie ustawy znajduje się opinii prawnych. Czy w przypadku sprawy emerytów o odszkodowanie za przymusową rezygnację z etatu Senat nie dołączył żadnej opinii?

Opinię w sprawie odszkodowania dla emerytów przedstawiło Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej (dziękuję za przypomnienie).  Pod tym linkiem można się zapoznać z treścią tej opinii

http://www.senat.gov.pl/gfx/senat/userfiles/_public/k9/komisje/2016/kpcpp/materialy/opinia-113-p9-01-16.pdf

Pozostaje tylko nam, poszkodowanym emerytom, wysyłać własne opinie w sprawie przyjętego przez komisję senacką rozwiązania. Wysyłajcie więc, Kochani, pisma do Senatu i to szybciutko, zostało bardzo mało czasu. Przypominam: 27 kwietnia 2016 r. odbędzie się posiedzenie komisji senackich. 

Warto również zapoznać się z tekstem druku sejmowego nr 122

http://www.senat.gov.pl/gfx/senat/userfiles/_public/k9/dokumenty/druki/100/122.pdf

                                                                                                                     

                                                                                                    Miejscowość, data

Imię i nazwisko
Adres

                                                   Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji

                                                                                       Senat RP

                                                                                  ul. Wiejska 6

                                                                         00-902     W a r s z a w a

Dotyczy: petycji P9 – 01/16

            W nawiązaniu do złożonej w dniu 29.10.2015r. petycji emerytki w sprawie nierównego potraktowania obywateli /emerytów/ przez Sejm RP oraz petycji popierających tę sprawę, jak również pism protestacyjnych, w których przedstawione zostały zastrzeżenia dotyczące propozycji, jaką wyłoniła w tej sprawie Senacka Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, tj. projektu ustawy o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, przedstawiam swoje uwagi. Uważam, że propozycja Komisji nie rozwiązuje problemu wymiernych strat materialnych poniesionych przez emerytów.

            Za całą tę sytuację odpowiada prawnie i materialnie Państwo Polskie.

            Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego obydwie grupy emerytów muszą być traktowane przez prawo jednakowo a tak nie jest, ponieważ jedna grupa została objęta ustawą, natomiast drugiej proponuje się dochodzenie swych praw w sądzie. Generuje to jedynie dalsze straty materialne poszkodowanych emerytów, którzy zdecydowali się na to rozwiązanie. Z mojej informacji wynika, iż w 97% wyroki sądów są niekorzystne dla nich, więc i tak muszą ponieść koszty sądowe.

            Moim zdaniem problem ten należy rozwiązać na drodze ustawy sejmowej a nie dochodzenia swoich strat drogą sądową. Ustawa powinna dotyczyć wszystkich emerytów, którzy utracili nabyte prawa do emerytury i jednoczesnego pozostawania w stosunku pracy a zgodnie z art. 28 ustawy z dnia 16. 12. 2010r. zostali zmuszeni do złożenia wypowiedzenia ze stosunku pracy z dniem 30. 10.2011r.

            Proponuję – jako materiał do dyskusji – następujące rozwiązanie:

- Emeryci, którzy próbowali bezskutecznie dochodzić odszkodowania od Skarbu Państwa na     drodze sądowej powinni mieć zwrócone przez Skarb Państwa wszystkie poniesione koszty procesowe, tj. wniesioną opłatę w wysokości 5% wartości sporu oraz koszty sądowe;

- Emeryci, którzy zostali zatrudnieni ponownie w tym samym zakładzie pracy, lecz którym pracodawca – korzystając z ustawy – zmniejszył wynagrodzenie i czas pracy pozostawiając taki sam zakres obowiązków, powinni otrzymać wyrównanie , tj. różnicę wynagrodzenia za ten okres pracy.  Obowiązek rozliczenia i wypłaty spoczywałby  na pracodawcy, który o zwrot poniesionych kosztów wystąpi do Skarbu Państwa;

- Emeryci, którzy po rozwiązaniu stosunku pracy nie podjęli innego zatrudnienia,  otrzymają rekompensatę w wysokości trzymiesięcznego ostatniego wynagrodzenia. Obowiązek rozliczenia i wypłaty spoczywałby na pracodawcy, który o zwrot poniesionych kosztów wystąpi również do Skarbu Państwa.

            Każdy poszkodowany o swoje roszczenia wystąpiłby  indywidualnie składając wniosek do Skarbu Państwa i miałby do tego prawo w przeciągu 6-ciu miesięcy od daty opublikowania i obowiązywania uchwalonej. ustawy.

            W moim przekonaniu ta propozycja umożliwiałaby naprawienie szkód materialnych jakie ponieśli emeryci przez niezgodne z obowiązującym prawem działanie Państwa Polskiego.

     Z poważaniem 

senat@senat.gov.pl

Petycja P9-01/16 - ponownie

Kochani
              Przedstawiam Wam gotowe wzory pism, jakie należy i koniecznie trzeba wysłać do senackiej Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji. Pierwsze pismo to protest przeciwko ustaleniom Komisji senackiej, drugie to pismo wyjaśniające i popierające petycję Pani Ewy z Krakowa, P9-01/16. To drugie pismo napisała i wysłała nasza koleżanka emerytka (zmieniłam początek pisma, aby je uaktualnić). Dziękuję bardzo.
Jeżeli ktoś z Państwa chce, może pisma zmienić, udoskonalić, czy też uzupełnić.
I jeszcze raz podaję link do petycji Pani Ewy P9-01/16
Link do petycji Pani Ewy
 http://www.senat.gov.pl/gfx/senat/userfiles/_public/k9/petycje/129.pdf


imię i nazwisko                                                                                miejscowość, data

adres

                                                  

                                    Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji

                                                                  Senat RP

                                                                  ul. Wiejska 6

                                                          00-902     W a r s z a w a

dot. petycji Nr 129

       /P9-01/16/

Szanowni Panowie Senatorowie

                 Senacka Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji w pracach nad petycją P9-01/16 dotyczącą przyznania odszkodowania emerytom, którzy zmuszeni zostali do rozwiązania stosunku pracy w następstwie wejścia w życie nowych przepisów emerytalnych, podjęła inicjatywę ustawodawczą.

                 Zamiast odszkodowań senacka Komisja zaproponowała  projekt ustawy o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, co,  jak stwierdził przedstawiciel ministerstwa biorący udział w posiedzeniu Komisji, nie obciąży budżetu państwa.

W zakładanym projekcie zmian w sprawie zniesienia opłat sądowych nie uwzględniono dużej grupy emerytów, którzy już przegrali sprawy sądowe i ponieśli w związku z tym duże straty finansowe. Wnosząc sprawy do sądu, emeryci wierzyli, że rozprawy będą wymaganą zwykłą formalnością. mając jednocześnie na uwadze, ze drugiej grupie emerytów zwrócono ustawa wszystkie zawieszone świadczenia wraz z odsetkami.

          Moim zdaniem,  proponowana przez Komisję zmiana nie pomoże emerytom w dochodzeniu swoich praw, ponieważ w praktyce nie mają żadnych szans,  aby wygrać w sądzie ze skarbem państwa.

Państwo polskie w dalszym ciągu nie poczuwa się do błędu i wypłaty odszkodowań emerytom za swoje działania niezgodne z konstytucją, co zostało stwierdzone przez Trybunał Konstytucyjny.

                                                                                                                    podpis

imię i nazwisko                                                                       miejscowość, data

adres

                                     Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji

                                                                  Senat RP

                                                                  ul. Wiejska 6

                                                          00-902     W a r s z a w a

dot. petycji Nr 129

       /P9-01/16/

                          W związku z tym, że trwają prace senackiej Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji w sprawie petycji P9-01/16 dotyczącej podjęcia inicjatywy ustawodawczej dotyczącej przyznania odszkodowania emerytom, którzy na podstawie art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, nie zwiesili prawa do emerytury z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, u którego byli zatrudnieni, przed nabyciem prawa do emerytury, lecz rozwiązali umowę o pracę, chcę przedstawić kilka istotnych uwag popierających przedmiotową petycję.

                      Zmiany wprowadzone  do ustawy emerytalnej /z dnia 17.12.1998r./ na przestrzeni kilku lat / 2009 – 2013/ doprowadziły do „podziału” emerytów na dwie grupy:

–                    tych, którzy z dniem 1.10.2011 roku odeszli z pracy, by móc pobierać emeryturę

–                    oraz tych, którzy z tym dniem zawiesili świadczenia emerytalne i kontynuowali zatrudnienie.

                    Bardzo ważną rzeczą w tym miejscu jest fakt, że wszyscy /emeryci z obu tych grup/ działali – podejmowali decyzje – na podstawie ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku, która okazała się później niezgodna z Konstytucją.

                    Inną, również bardzo istotną okolicznością jest to, że w obu tych grupach znalazły się osoby, które świadczenia emerytalne miały przyznane nie tylko w okresie od 8 stycznia 2009 roku do 31 grudnia 2010 roku /okres, kiedy był zniesiony warunek rozwiązania umowy o pracę do uzyskania wypłaty emerytury/, ale również wcześniej /t.j. w okresie obowiązywania wymogu rozwiązania stosunku pracy w celu realizacji świadczenia emerytalnego – osoby te na wniosek realizowały wypłatę emerytury od 8 stycznia 2009 roku do 31 grudnia 2010 roku/.

                      Tak więc w okresie od 8 stycznia 2009 roku do 31 grudnia 2010 roku z prawa do realizacji świadczenia emerytalnego korzystały osoby z przyznanym świadczeniem przed dniem 8 stycznia 2009 roku /np. w latach 2006 – 2008/.

                Z dniem 1 października 2011 roku wszystkim osobom, które nie przedstawiły do ZUS świadectwa pracy wypłata emerytury została zawieszona.

                         Ustawa z dnia 13 grudnia 2013 roku o ustaleniu i wypłacie emerytur, do których prawo uległo zawieszeniu w okresie od dnia 1 października 2011 roku do dnia 21 listopada 2011 roku /konsekwencja roku TK z dnia 11 listopada 2012 roku K 2/12/ - pozwoliła uzyskać zwrot zwieszonej emerytury wszystkim osobom, który świadczenie zawieszono /tym z okresu od 8 stycznia 2009 roku do 31 grudnia 2010 roku i tym, którzy prawo do niej uzyskali wcześniej/.

                         W tej sytuacji doszło do dyskryminacji tych emerytów, którzy zdecydowali – na podstawie niekonstytucyjnych przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku – o rozwiązaniu umowy o pracę. Niewątpliwie decyzja taka podyktowana była niepewnością co do dalszych niekorzystnych zmian w przepisach emerytalnych i obawą przed utratą nabytych uprawnień. Taką niepewność pogłębiał z pewnością fakt, że ustawa emerytalna w okresie jej obowiązywania od 1999 roku była przedmiotem badania przez Trybunał Konstytucyjny aż 32 razy.

Trudno w takiej sytuacji mówić o zaufaniu do Państwa i stanowionego przez nie prawa.

                          Chciałabym dodatkowo przedstawić inny aspekt działania prawa. Sąd Rejonowy w Warszawie – Śródmieściu w sprawie I C 57/14 wyrokiem z dnia 31 października 2014 roku zasądził powódce, która z dniem 1 października 2011 roku zrezygnowała z pracy, żądane odszkodowanie. Wyrok ten, na skutek apelacji strony pozwanej, w dniu 17 grudnia 2015 roku został utrzymany w mocy rzez Sąd Okręgowy w Warszawie.  Ten sam Sąd Okręgowy w Warszawie w wielu tego typu sprawach wytoczone na podstawie art. 417¹ kodeksu cywilnego powództwa oddalił. Jak w takiej sytuacji można wierzyć w sprawiedliwość?

                    W petycji Nr 129 poruszona jest sprawa utraty praw nabytych. Na podstawie ustawy emerytalnej z dnia 17 grudnia 1998 roku osoba spełniająca określone w niej warunki nabywa prawo do emerytury. Do dnia 8 stycznia 2009 roku świadczenia przyznane podlegały zawieszeniu w sytuacji kontynuowania przez emeryta zatrudnienia. Trudno jest w tym momencie mówić o pełnym prawie do emerytury połączonym z jej wypłatą, należałoby raczej mówić o ekspektatywie tego prawa. Na podstawie ustawy z dnia 21 listopada 2008 roku osoby spełniające określone warunki do przyznania świadczenia i osoby, które miały przyznane świadczenia emerytalne wcześniej, z dniem 8 stycznia 2009 roku nabyły prawo do jego realizacji. Ustawa z dnia 16 grudnia 2010 roku pozbawiła wszystkich tego prawa i postawiła warunek – albo rozwiążą stosunek pracy i będą pobierać emeryturę, albo kontynuując zatrudnienie emerytura zostanie im zawieszona.  Bez względu na podjętą decyzję emeryci zostali narażeni na znaczne straty materialne. W tym momencie decydując się na zawieszenie emerytury nikt nie mógł przewidzieć, że kiedyś będzie ona zwrócona, a decyzja o rozwiązaniu umowy o pracę podyktowana była niepewnością, czy zmienność przepisów emerytalnych nie doprowadzi w przyszłości do ograniczenia lub utraty praw emerytalnych. Z uzasadnienia  wyroku TK wynika również, że „skoro ubezpieczeni już raz spełnili wszystkie warunki, żeby nabyć prawo do emerytury, nie można tych warunków zmieniać” /sędzia TK – M.Kotlinowski/.

                 Niewątpliwe jest, że prawo do emerytury jest prawem podmiotowym. W wielu orzeczeniach Trybunał Konstytucyjny podkreślał, że zasada ochrony praw nabytych stanowi podstawę bezpieczeństwa prawnego obywateli. Odbieranie obywatelom przyznanych uprawnień jest wysoce niekorzystne dla stanu świadomości prawnej obywateli, którzy tracą w takich wypadkach szacunek dla samej idei prawa, skoro w ustawach nie znajdują swoich praw. Szczegółową analizę zasady ochrony praw nabytych Trybunał Konstytucyjny zawarł w orzeczeniu z dnia 4 października 1989 roku /K 3/88, OTK 1989 Nr 1, poz. 2/, zwracając uwagę, że zasada ta polega na zakazie pozbawiania obywateli praw podmiotowych lub na zakazie ich ograniczania w stopniu naruszającym istotę danego prawa bez pełnego ekwiwalentu praw utraconych. Takie stanowisko w sprawie utraty praw nabytych Trybunał Konstytucyjny podtrzymywał w wielu innych orzeczeniach.

                   Przedstawiając powyższe uwagi w pełni popieram przedmiotową petycję.

                                                                                                                              podpis