Pana Krzysztofa pismo do SA

Poniżej zamieszczam to, co zamierzam napisać do Sądu Apelacyjnego w Warszawie w związku z rozprawą apelacyjną, jaką moja żona ma 4 kwietnia.  Kto chce może to sobie skopiować i skorzystać.  Oczywiście każdy we własnym zakresie może dokonać modyfikacji powyższego tekstu dopasowując go do swojej sytuacji

          Skoro sędziowie robią z nas „balonów” i traktują „ per noga” to musimy im odpłacić tym samym, nie ma co być grzecznym, a wręcz przeciwnie, należy być niegrzecznym i przypomnieć sądowi, że to on jest dla nas a nie my dla niego.

          Ja napiszę tak:

          W związku z zaistniałą sytuacją, tj. uznaniem, co do zasady, przez stronę pozwaną, mojego pozwu o uchylenie decyzji zawieszającej z dniem 1 października 2011 r. wypłatę mojej emerytury, czyli uchyleniem  jej od dnia 22 listopada 2012 r., decyzją z dnia …… znak ……. ( załącznik 1),
a zatem uznaniem przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, że w stosunku do mojej osoby ma zastosowanie wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2013 r., ograniczam swoje roszczenia względem  Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jedynie do żądania wypłaty zaległych świadczeń za okres od dnia 1 października 2011 r. do dnia 21 listopada 2012 r. Zmieniam zatem granice  zaskarżenia i wnoszę o wydanie wyroku tylko co do wypłaty zaległych świadczeń.

Uzasadnienie

          W związku z licznymi przypadkami enuncjacji prasowych sugerujących, że zdaniem jakichś „prawników – ekspertów” wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 13 listopada 2013 r., ogłoszony
w Dzienniku Ustaw w dniu 22 listopada 2012 r. nie dotyczy emerytów, którzy naliczenie emerytury, bez prawa jej wypłaty, mieli przed dniem 8 stycznia 2009 r., oraz niestety pojawiającymi się
w niektórych Sądach Apelacyjnych i Okręgowych,  opartymi  na „lex gazeta” czyli ww. enuncjacjach, orzeczeniami, z ostrożności procesowej chciałabym nadmienić, że osoby, które miały wyłącznie samo naliczenie emerytury dokonane przed dniem  8 stycznia 2009 r. , nie pobrały żadnej emerytury (a nie mogły tego zrobić bo zgodnie z art. 102 ust 2a ustawy o emeryturach i rentach z FUS obowiązującym do 8 stycznia 2009 r., wypłata ich świadczenia była zawieszona), do momentu złożenia w 2009 r. lub 2010 r. wniosku o ponowne ustalenie prawa do emerytury i jej wypłacanie, miały po 8 stycznia 2009 r., emeryturę naliczaną na nowo, z nową kwotą bazową, z nowym współczynnikiem wwpw (jeśli był wyższy) i z uwzględnieniem dłuższego stażu pracy.  

        Było to ponowne ustalenie i realizacja uprawnień emerytalnych i dopiero w tym momencie osoby te nabyły w pełni prawo do emerytury, niczym się nie różniące od prawa tych osób, które wnioski złożyły po raz pierwszy po 8 stycznia 2009 r. Należy przy tym pamiętać, że osoby składające wnioski w latach 2009 i 2010 musiały do dnia 31 grudnia 2008 r. spełnić warunki do uzyskania prawa do emerytury, czyli posiadać odpowiedni wiek i odpowiedni staż pracy. Wszyscy emeryci, niezależnie od daty złożenia pierwszego wniosku o naliczenie emerytury, a są to zarówno emeryci z lat 2003-2008 objęci do końca 2008 roku działaniem art. 103 ust. 2a ustawy emerytalnej, jak i ci, którzy do 31.12.2008 r. spełnili warunki do uzyskania emerytury, ale wnioski o naliczenie emerytury złożyli dopiero w latach 2009 i 2010 pozostawali też w zatrudnieniu u tego samego pracodawcy, u którego byli zatrudnieni w momencie składania wniosku o naliczenie emerytury.  I tym wszystkim emerytom w 2009 i 2010 roku ZUS na nowo dokonał ustalenia prawa do emerytury. Wszyscy emeryci, te całe ca 60.000 osób, o których we wniosku do Trybunału Konstytucyjnego napisali wnioskodawcy (senatorowie PiS) nabyło i zrealizowało swoje prawo do emerytury w okresie od 8 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2010 bez konieczności zwalniania się z pracy i to właśnie miał Trybunał Konstytucyjny na myśli pisząc w sentencji wyroku:

          „Art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (......) w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (......), dodanym przez art. 6 pkt 2 ustawy z 16 grudnia 2010 r., w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011 r., bez konieczności rozwiązania stosunku pracy, jest niezgodny z zasadą ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej."

        Należy przy tym zaznaczyć, że "nabycie prawa do emerytury” bez nabycia prawa do jej wypłaty,  czyli bez spełnienia warunku rozwiązania stosunku pracy, było nabyciem jedynie ekspektatywy tego prawa, bo nie mogło być ono w pełni zrealizowane. Skuteczne nabycie prawa do emerytury nastąpiło dopiero po 8 stycznia 2009 r., gdyż warunek rozwiązania stosunku pracy został z porządku prawnego usunięty.

        Gdyby bowiem przyjąć, że osób, które o naliczenie emerytury zwróciły się przed 8 stycznia 2009 r. nie dotyczy i nie obejmuje wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012 r., to należałoby także uznać, że art. 45 ustawy o emeryturach kapitałowych, który mówi, że:

         „Wypłaty emerytury, do której prawo zostało zawieszone na podstawie art. 103 ust. 2a ustawy,
o której mowa w art. 37, dokonuje się na wniosek osoby zainteresowanej, a Zakład Ubezpieczeń Społecznych informuje osoby, mające w dniu wejścia w życie ustawy zawieszone prawo do emerytury w trybie art. 103 ust. 2a ustawy, o której mowa w art. 37, o warunkach pobierania świadczeń”

był zbędny, niekonstytucyjny i nie obowiązywał. Wydane przez ZUS decyzje, o ponownym ustaleniu prawa do emerytury i podjęciu jej wypłaty, w świetle wykładni wyroku Trybunału Konstytucyjnego, uznającej, że osób, które o naliczenie emerytury wystąpiły do ZUS przed dniem 8 stycznia 2009 r., wyrok ten  nie dotyczy,  są w związku z tym także niekonstytucyjne,  zatem powinny zostać uchylone z urzędu , a ZUS, do osób, które w wyniku tych decyzji pobrały świadczenia w okresie od 8.01.2009 r. do 30.09.2011 r. powinien wystąpić o ich zwrot jako świadczeń nienależnych.

         

         Opisana wyżej sytuacja w pełni dotyczy mojej osoby i dlatego zwracam się o jej uwzględnienie przy wydawaniu orzeczenia. Ponadto, skoro ZUS uznał, iż ma do mnie zastosowanie wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2013 r. i wznowił wypłacanie bieżącej emerytury niecelowym jest rozstrzyganie czy do mojej osoby ten wyrok ma zastosowanie czy nie.        .