Co nas może czekać?

                 Jest dużo pytań od osób , które między 1.10.2011 r. a 22.11.2012 r., rozwiązały stosunek pracy z pracodawcą, u którego były zatrudnione przed otrzymaniem decyzji o przyznaniu emerytury i później (dlatego znalazły się wśród "zawieszonych"). Osoby te  są w takiej samej sytuacji jak osoby, które się nie odwoływały i  pracują, oraz jak osoby, którym sądy oddaliły apelacje.  Wszyscy tacy emeryci muszą niestety czekać, aż pojawi się oficjalne stanowisko władz (MPiPS, ZUS) w sprawie zwrotu zaległych świadczeń. Niektórzy moi krytycy na blogu zaraz zaczną pisać, że nie mam racji, albo nie mam wiedzy, albo kraczę, a w ogóle to po czyjej jestem stronie ?
                 Obym się mylił i np. okaże się, że nagle Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej wspaniałomyślnie przesyła do Sejmu projekt ustawy rekompensacyjnej w sprawie zaległych świadczeń.
                Ale pewnie sprawy potoczą się tak:
                MPiPS na podstawie opinii RCL,  a może jeszcze i innych, oświadczy, że resort czyli również ZUS, nie odpowiadają za to, że świadczenia nie były wypłacane, zostało to spowodowane niekonstytucyjną ustawą (choć projekt wyszedł właśnie z MPiPS), w związku z czym mieliśmy do czynienia z bezprawiem legislacyjnym, za co odpowiedzialność ponosi Skarb Państwa. Emeryci powinni więc wnosić pozwy przeciwko Skarbowi Państwa do sądów cywilnych (co się wiąże z obliczeniem roszczenia i wpłaceniem wpisu stosunkowego, czyli 5% dochodzonej kwoty). Skarb Państwa w takich sprawach reprezentuje Prokuratoria Generalna (nie mylić z Prokuraturą).
               Dlaczego tak uważam? Takie rozwiązanie jest najmniej bolesne dla ministra Rostowskiego, czyli dla budżetu państwa  (przecież zwroty w końcu pójdą z budżetu).  A po za tym na pewno trochę kasy budżet zaoszczędzi, bo wszystkiego nie trzeba będzie oddawać, niektórzy emeryci zrezygnują  (tak jak się nie odwoływali), niektórzy odejdą, a wszystko rozciągnie się w czasie na kilka lat i tych 700 mln złotych nie trzeba będzie wyłożyć od razu w tym roku. Nie jest to dla nas w najmniejszym stopniu pocieszające, choć na końcu jest szansa na odzyskanie pieniędzy. Nie wiadomo też,  jak będą orzekać nieprzewidywalne polskie sądy,  ile instancji będzie musiał przejść emeryt w drodze po swoje, tu też dla budżetu jest pole do oszczędności.  A że to niesprawiedliwe, że niewiele ma wspólnego z państwem prawa, że depcze się godność emerytów?  Tym rządzący absolutnie się nie przejmują, za mało nas jest, żebyśmy byli godni troski, nie liczymy się przy urnach wyborczych, więc uważają, że można nas tak potraktować.
              W najgorszej sytuacji, proszę o wybaczenie za te słowa, są ci co byli „praworządni” i do 30 września 2011 r. wybrali emeryturę i odeszli z pracy.  Trzeba dobrego , a więc drogiego prawnika,  który przekona sądy że należy się tym osobom odszkodowanie za utracone korzyści, problemem będzie też jak takie odszkodowanie, np. za jaki okres,  wyliczyć.

Krzysztof