"O znaczeniu wyroków Trybunału Konstytucyjnego..."

Kochani „zawieszeni”

         Chciałbym wszystkim przedstawić słowa byłego Prezesa Trybunału Konstytucyjnego Bohdana Zdziennickiego wygłoszone na uroczystym Zgromadzeniu Ogólnym Sędziów TK  w dniu 15 września 2010 r. w Warszawie.

„O znaczeniu wyroków Trybunału Konstytucyjnego dla sądów rozstrzyga art. 190 Konstytucji. Zgodnie z ustępem 1 tego artykułu orzeczenia Trybunału mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne. Wiążą wszystkich, a więc i sądy. Moc powszechnie obowiązująca dotyczy wszystkich orzeczeń Trybunału, niezależnie od trybu ich wydania, czy zastosowanej formuły rozstrzygnięcia. Dotyczy więc zarówno wyroków o „prostej” zgodności lub niezgodności z Konstytucją, zgodności bądź niezgodności danego przepisu „w zakresie jakim […]” (wyroki zakresowe), jak i zgodności bądź niezgodności przy określonym rozumieniu przepisu (wyroki interpretacyjne).”

Przytaczam też dokładne brzmienie art. 190 Konstytucji RP:

Art. 190.

Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne.

           Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego zawarte jest w sentencji wyroku, a nie w uzasadnieniu.  Dlatego Prezes Trybunału Konstytucyjnego Bohdan Zdziennicki powiedział dalej:

„Trybunał w wyrokach, w których eliminuje daną normę z systemu prawa jako niekonstytucyjną umieszcza często w uzasadnieniach wskazówki, co do skutków swego wyroku poprzez wskazanie przepisów, jakie powinny być uwzględnione przez sądy w sprawach toczących się po wydaniu wyroku Trybunału.”

          W naszym przypadku wskazówki te zostały zawarte w uzasadnieniu w słowach dotyczących skutków wyroku K 2 /12 z dnia 13 listopada 2012 r. :

„Z chwilą ogłoszenia sentencji wyroku w Dzienniku Ustaw utraci moc art. 28 ustawy zmieniającej z 16 grudnia 2010 r. w zakresie, w jakim przewiduje stosowanie art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z FUS do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011 r., bez konieczności rozwiązania stosunku pracy. Znaczy to, że obowiązek rozwiązania stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą – jako warunek realizacji nabytego prawa do emerytury – nie będzie miał zastosowania do osób, które nabyły to prawo w okresie od 8 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2010 r. Natomiast przepis ten pozostaje nadal w obrocie prawnym i znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury w momencie jego wejścia w życie i później, tj. od 1 stycznia 2011 r.  Trybunał Konstytucyjny jeszcze raz przypomina, że rozpatrywana sprawa nie dotyczyła istoty rozwiązania zawartego w art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Trybunał nie badał konstytucyjności obowiązku uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą jako warunku realizacji nabytego prawa do emerytury, lecz zastosowanie nowej treści ryzyka emerytalnego na podstawie art. 28 ustawy zmieniającej z 16 grudnia 2010 r. do osób, które w momencie jej wejścia w życie miały już ustalone i zrealizowane prawo do emerytury. „

        Tylko tyle i aż tyle, żadnych innych wskazówek Trybunał  sądom i władzy nie udzielił, nie udzielił tez żadnego przyzwolenia na stosowanie zawężających bądź rozszerzających wykładni tego wyroku i nie jest nigdzie zapisane, w żadnym artykule Konstytucji RP , ani w żadnej ustawie dotyczącej sądów powszechnych, że orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mogą podlegać  interpretacji przez sądy i mogą być przez  nie zawężane lub rozszerzane na podstawie tego co znajduje się w uzasadnieniu.

         Skąd zatem biorą się „zapędy” różnych prawników w różnych organach władzy, ale też i sędziów, o czym świadczą znane nam dotychczas dwa wyroki Sądu Apelacyjnego w Łodzi zmieniające treść wyroku TK, do interpretowania wyroków Trybunału i stosowania zawężającej wykładni ?

          Jeśli takie przypadki jak w Łodzi będą się powtarzać, trzeba pisać skargi kasacyjne do SN, a niezależnie od tego trzeba będzie też składać skargi do ETPCz w Strasburgu.

pozdrawiam

Krzysztof